Het was een gewaagde keuze om te backpacken door Montenegro via het openbaar vervoer en erop te rekenen dat we telkens een plekje voor onze tent zouden vinden. Onze Bradt Guide (de enige acceptabele reisgids over Montenegro) was schaars met informatie over campsites, dus stapten we zonder al te veel voorbereiding op het vliegtuig naar Tivat (in de Baai van Kotor). In deze blog wil ik wat praktische informatie geven over de campsites, de reisroute en het openbaar vervoer in Montenegro. Moesten jullie nog extra vragen hebben, shoot!

(Ondertussen hebben we ook een iets uitgebreidere versie van deze blog geschreven, lees hier)

Baai van Kotor: Autocamp Verige

We besloten eerst een paar dagen door te brengen in de Baai van Kotor waarna we landinwaarts Montenegro zouden trekken. Wat research had ons geleerd dat er in ‘Lepetane’, een dorpje ergens tussen Tivat en Kotor, een camping zou moeten zijn genaamd ‘Autokamp Verige’. We stelden onze tent op onder een dak van druivenranken, prachtig! Het compenseerde enigzins voor de koude douche die we moesten nemen en het oorverdovend nachtelijk concert zo’n 100 meter verder. De prijs was 10 euro per nacht (in Montengro betaalt men met euro’s), wat toch wel aan de dure kant is voor 1 kleine tweepersoonstent. Vlakbij is een ferry die je gratis naar het dorpje aan de overkant (Kamenari) brengt.

De volgende dag namen we de bus naar Kotor. Koester niet de illusie dat je ergens busuren kan raadplegen. Info vragen aan de lokale bevolking is nog de slimste tactiek. In sommige gevallen hebben bussen een aparte koffer om je trekrugzak in te leggen, maar meestal moet je hem gewoon mee op de overvolle bus nemen. Dat vergt wat puzzelwerk, maar steeds kwamen zowel wij als onze rugzakken ongeschonden de bus uit. Reken gemiddeld tussen de 2 en de 8 euro voor een ticketje afhankelijk van de lengte van de busrit. Dit ritje naar Kotor kostte ons amper 2 euro!

Lovćen Nationaal Park: wildkamperen

Na een kort bezoek aan de oude stad, begonnen we aan de klim langs de ‘ladder van Kotor’. Onze zware rugzakken maakten de steile klim in de hitte er niet echt gemakkelijker op, maar het uitzicht boven op de berg maakte het de inspanning meer dan waard. Waar de meeste toeristen terug naar beneden afdaalden, moesten wij nog een eind verder. Na een zware klim kwamen we in het dorpje ‘Krstac’ aan. Nu ja… dorpje is veel gezegd: 1 cafeetje en 8 huizen kan je bezwaarlijk een dorp noemen. Omdat we flink uitgeput waren en half uitgedroogd door de hitte besloten we dat we daar zouden wildkamperen. Een pas gemaaid veld met hooi bleek de gedroomde plaats voor onze tent en het recept voor een zalige nachtrust. Het was wel erg afgekoeld omwille van de hoogte waarop we ons bevonden en een knallend onweer –typisch voor het Balkangebergte- zorgde voor een extra avontuurlijke toets op onze trektocht.

Biogradska Gora: Camping biogradsko Jezero

De dag erop daalden we verder af naar Cetinje, de voormalige hoofdstad van Montenegro. Van daaruit namen we een bus (van 3,5 euro) naar Podgorica, de huidige hoofdstad. In Podgorica namen we de trein naar Mojkovac, vlakbij Biogradska Gora Nationaal Park. (als je gaat backpacken door Montenegro word je best gewoon aan de vele verschillende vervoersmiddelen) Blijkbaar zou de treinrit tussen Bar en Belgrado (waarvan ons traject deel uitmaakte) de treinrit met het mooiste zicht van Europa zijn. En ik kan dat alleen maar beamen! De trein slingert door de meest indrukwekkende valleien met indrukwekkende uitzichten op het Balkangebergte tot gevolg. Aanrader! Tot mijn grote vreugde kan ik jullie dan ook nog meedelen dat de rit je slechts 2 euro armer maakt… belachelijk weinig voor zoveel pracht! Als ik er de tijd voor had gehad, zou ik een hele dag heen en weer willen rijden en naar buiten kijken 😉

Bij aankomst bleek dat waar onze reisgids ons al voor gewaarschuwd had, realiteit te zijn: geen openbaar vervoer whatsoever in en rond Mojkovac. We moesten dus een taxi nemen naar het Nationaal Park Biogradska Gora zo’n 10 km verder ( 8 euro). Over het algemeen zijn campings in Montenegro vrij schaars, maar aan de ingang van de Nationale Parken vind je gelukkig altijd een camping. Camping ‘Biogradsko Jezero’ was vlak aan een meer gelegen (Jezero = Meer), met een prachtig uitzicht op de bergen. Hier vroeg men 7 euro per nacht en het was qua accommodatie zeker oké, tenzij je bang bent van schorpioenen. Kampvuren waren toegestaan en daar hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt!

Durmitor Nationaal Park: Camping Razvrsje

Twee dagen later namen we opnieuw een taxi naar Mojkovac voor 10 euro. Daarna gingen we naar Žabljak, een dorpje zo’n 70 km verderop nabij het Durmitor Nationaal Park. We besloten te liften, maar na 20 minuten gingen we al overstag voor een taxi die ons voor 20 euro tot in Žabljak zou brengen… al bij al een goede deal aangezien de weg heel bergachtig was en de rit vrij veel tijd in beslag nam. De rokende chauffeur moet je er wel bijnemen. Roken in openbare ruimtes (incl. Treinen, cinema’s etc.) is schering en inslag in Montenegro. Het gezegde “roken als een Turk” zou zelfs uitgebreid mogen worden 😉 Nu ja, de pracht van Montenegro maakte die kleine ongemakken ruimschoots goed!

We kwamen aan op ‘Camping Razvrsje’ waar we verwelkomd werden met echte Bosnische koffie (alleen voor de sterke magen) en Rakija, zo mogelijk nog straffer dan de koffie, maar dan met alcohol i.p.v.cafeïne! We betaalden 6 euro per nacht voor een tweepersoonstent en hadden lekker warme douches ter beschikking. Dat was wel mooi meegenomen, want vergis je niet, op zo’n hoogte kan het erg koud worden ’s avonds en ’s nachts. Met deze raad wil ik jullie dan ook behoeden voor de fout die wij maakten: neem een warme slaapzak mee, je zal er geen spijt van hebben!

Backpacken door Montenegro: even recapituleren…

Backpacken door Montenegro is ons prima gelukt. Vlakbij alle Nationale Parken zijn er campings, maar onderweg kwamen wij ook een heleboel campings tegen die onze reisgids en het internet nog niet bereikt hebben. Het reizen met bussen en trein is zeker aan te raden omdat je er héél veel geld mee uitspaart (tegenover eigen vervoer of een gehuurde auto) en je alle plaatsen vlot kan bereiken. Enkel het uitje naar Mojkovac vergde enkele taxiritjes, maar daar waren al op voorbereid. In principe kan je vanuit de hoofdstad Podgorica naar elke uithoek van het land per bus of trein. Dus wie Biogradska Gora niet per se wil zien, kan zelfs rondtrekken zonder een taxi te hoeven nemen. Wat ons betreft was het de 38 euro extra wel waard! Wees ten slotte voorbereid op fikse temperatuurschommelingen als je de bergen in trekt. Een regenjasje en raincover voor je rugzak zijn geen overbodige luxe tijdens de occasionele onweersbuien. Verder moet je gewoon genieten van een prachtig, ongerept stukje Balkan!

Link naar de landkaart die wij meenamen:

• FB Montenegro

Link naar de reisgids die wij gebruikten:

• Bradt Guide Montenegro (Engelstalig)

Link naar de bezochte campings:

• Autocamp Verige (Lepetane)
  http://www.kamping.me/
• Campsite Biogradska Gora (Mojkovac)
  http://www.campercontact.nl/campersite/detail/id/23532
• Campsite Razvrsje (Žabljak):
  http://www.campercontact.nl/campersite/detail/id/23037/photoupload/false