Niets spreekt zo tot de verbeelding als de kastelen van de Katharen (de Ketters). De ruïnes zijn niet alleen indrukwekkend om zien, maar getuigen ook van een geweldig interessante geschiedenis waarin de oppermachtige katholieke Kerk kruistochten voerde tegen de Zuid-Franse Ketters. In deze blog vertel ik over het laatste toevluchtsoord van Ketters en het imposante kasteel van Montségur. Ik heb zowat heel Frankrijk gezien in de kwarteeuw dat ik hier al rondloop, maar geen enkele streek maakt zoveel indruk op mij als de regio Languedoc-Roussillon en de Midi-Pyrenées.

We logeerden in Carcasonne, dé middeleeuwse stad bij uitstek én een belangrijke stopplaats voor het prachtige Canal du Midi. Wie dit laatste niet kent, moet het meteen in zijn of haar reisboekje zetten. Een typisch zuiders kanaal met een feeërieke omgeving als het zonlicht door het groene bladerdek van de nieuwsgierige bomen danst. In zo’n setting konden we niet anders dan fietsen huren en een fietstochtje langs het kanaal inplannen. Zomaar fietsen wilde we nu ook weer niet doen en we zetten onze zinnen op de kastelen van Lastours. Dat gaf ons een 15km lange rit deels langs het Canal du Midi en deels de heuvels in.

Ketterse kastelen van Lastours

De kastelen van Lastours zijn vier kastelen die op een rotsgraat van 400 meter lengte liggen. Van de 11de tot de 13de eeuw vormden deze kastelen het middelpunt van het verzet tegen de kruisvaarders. Net zoals de kastelen van Montségur, Quéribus en de Peyrepertuse ligt dit bouwwerk tegen een erg steile rotswand zodat het beter verdedigbaar was. De kastelen hebben ook een erg strategische ligging op de doorgangsweg van het Franse kuststadje Narbonne naar Spanje.

Deze kastelen werden niet door de Ketters zelf gebouwd. De vier kastelen van Lastours werden voor de kruistochten naar alle waarschijnlijkheid ingezet om de ontginning van de goudmijnen te faciliteren. Zelfs in de prehistorie zou deze berg al een vorm van bewoning gekend hebben. Tijdens de kruistochten kregen de kastelen van Lastours echter zwaar te lijden onder de belegering van de kruisvaarders. Ondanks de restauratie die nadien plaatsvond, raakten de kastelen in verval na de Franse Revolutie. Pas in 1960 ontstond er een nieuwe interesse in de kastelen van Lastours en werden ze gestut. De toegangsprijs bedroeg 6 euro per persoon en dat geld gaat integraal naar de restauratie van de kastelen.

Terwijl wij er rondliepen, waren er herstelwerkzaamheden aan de gang. De site is echter zo groot, dat dit nauwelijks stoort. Trek zo’n twee uur uit voor een bezoek aan de kastelen. De paadjes zijn goed begaanbaar, maar ik vermoed dat mensen met erge hoogtevrees het hier toch lastig zullen hebben. Het zicht vanop de rotsen is zo mooi, dat het absoluut een bezoek waard is.

Zuiders genieten

Maar laat je niet afleiden door deze geschiedenisles. We zouden onszelf niet zijn als we ook geen goût gourmand in ons uitstapje stopten. Voor we vertrokken hadden we onze tas al volgestouwd met lekkers: een typisch Zuid-Frans stokbrood (un Pain d’Epi), veel geitenkaas en een Coeur de Boeuf tomaat voor deze gezonde lekkerbek. 😉 In een gelukzalige lente-setting naast een riviertje en onder de bloesems genoten we van de simpele dingen des levens vooraleer we de klim naar boven waagden. Met een blos op onze wangen en een zalig spinnend buikje reden we achteraf zonder problemen terug naar Carcassonne, waar Jeroen zijn zinnen had gezet op een typische Ricard op een terrasje. (en ik geef toe, ik had er ook eentje 😉 )

Kennen jullie dat ook? Zo’n gelukzalige vakantiedagen waar alles zonder enige inspanning op z’n plaats valt en je alleen maar geniet? Ooh, ik kijk al zo terug uit naar de lente en onze volgende reisplannetjes!