Familieweekend in een ecologisch huisje in de Borinage
Dat heb je dus als reisblogger hé… Als je mee op reis gaat, wordt er voor het zoeken van accommodatie meteen...
“No oceans, no us” is de veelzeggende slagzin van de documentaire “Mission Blue” over het levenswerk van marinebioloog Sylvia Earle. Jeroen’s papa geeft ons geregeld gouden literatuur- en filmtips. Toen hij ons de tip gaf om naar de documentaire “Mission Blue” te kijken, wisten we niet hoe snel we de televisie moesten aanzetten (iets wat overigens zeer zelden gebeurt). Het is zo’n aangrijpende, indrukwekkende en tegelijk motiverende documentaire over onze oceanen, dat het absoluut het aanraden waard is.
Sylvia Earle was één van de eerste Amerikaanse oceanografen. Ze heeft meegewerkt aan de documentatie van het leven onder water (incl. de inventarisatie van meer dan 20 000 soorten zeewieren). Als kind was ze al gepassioneerd door duiken en het ontdekken van die magische onderwaterwereld. Ze hield ervan om dingen uit elkaar te halen en werd er door haar vader steevast aan herinnerd hoe belangrijk het was om daarbij geen onderdelen te verliezen. Zo is het ook met ons ecosysteem en diversiteit op aarde. We verliezen zoveel vitale onderdelen dat het heel moeilijk zal zijn om het geheel terug te herstellen.
Ik mag dan wel radicaal lijken, maar dit is omdat ik dingen zie die anderen niet kunnen zien. Als jullie de dingen zouden kunnen zien die ik gedurende duizenden uren onder water zag, dan zou ik helemaal niet radicaal lijken!
Sylvia heeft onze wereld onder water ongelooflijk zien veranderen gedurende haar leven. In de documentaire vertelt ze hoe toen ze de oceaan 60 jaar geleden begon te verkennen, niemand zich kon voorstellen dat we zoveel schade we aan dit paradijs konden aanrichten. Toen leek het nog een tuin van Eden onder water, maar vandaag is het een paradijs in verval. Geregeld krijgt ze tranen in de ogen wanneer ze vertelt over het dramatische verlies aan biodiversiteit.
De Golf van Mexico was letterlijk haar achtertuin. 60 jaar geleden was er slechts één olieboorplatform in de Golf van Mexico, terwijl er dat vandaag meer dan 33 000 zijn om onze voorraad fossiele brandstoffen op pijl te houden. Niet alleen zorgt de olieboring (en de bekende, verwoestende rampen zoals die van 2010) voor een dramatisch verlies aan biodiversiteit in de oceanen, ook draagt het bij tot de uitstoot van broeikasgassen met het gat in de ozonlaag en de klimaatopwarming als gevolg. Ook overbevissing verstoort ons ecosysteem dusdanig waardoor het helemaal uit balans geraakt. Tijdens mijn reis naar Japan zal ik met een wrang gevoel de Tokyo Fish Market bezoeken, waar ze tonijnen verkopen terwijl die soort reeds voor 95% uitgeroeid is door overbevissing. We raken meer en meer vitale onderdelen kwijt… Toch brengt Sylvia geen defaitistisch verhaal en benadrukt ze dat we nog veel kunnen doen:
Wat ik hier vertel is niet zomaar een gevoel, maar simpelweg een realiteit die zich voltrekt. Maar het is ook een realiteit dat we nog de kans hebben om het tij te keren en die kans moeten we absoluut grijpen
60 jaar geleden waren de oceanen vol leven en vol diversiteit en in amper één generatie is het grootste deel van dit leven verdwenen. Het gaat onder meer over:
Op die manier verdwijnt de zuurstof uit het water en zo verdwijnen de koraalriffen in sneltempo. Het aantal koraalriffen is al meer dan gehalveerd in amper enkele decennia. De oceanen zijn stervende. De Golf van Mexico is de grootste ‘dead zone’ op aarde, maar de laatste decennia zijn er meer dan 500 dead zones op andere plaatsen in de oceaan ontstaan. Dat is iets waar we wakker van moeten liggen. Dat is iets wat het voortbestaan van ons leven op aarde ernstig in gevaar brengt. Plankton, waterplanten, algen en zeewieren produceren immers meer dan de helft van de zuurstof op aarde. Maar dat is ook iets wat nog gestopt kan worden.
Het is meer dan vijf voor twaalf. Als we blijven doorgaan zoals we nu bezig zijn, dan ziet de toekomst op aarde er niet rooskleurig uit. Vaak maken mensen de link niet tussen de staat van onze oceanen en wat er op dit moment met het klimaat gebeurt. De oceanen zijn de belangrijkste regulator van de temperatuur op aarde en zijn essentieel voor het leven op aarde.
De laatste decennia worden er meer en meer Nationale en Provinciale parken opgericht waardoor 12% van het land op aarde beschermd is. Ik heb er in Canada, Montenegro, Bosnië en zelfs in ons eigen land veel mogen bezoeken. Sylvia pleit ervoor dat dit ook met de oceaan gebeurt. Nu is amper 1% van de oceanen beschermd. Daarom richtte ze zogenaamde ‘hope spots’ op. Dat zijn koraalriffen of andere delen van de oceaan die ernstig bedreigd waren, maar waar mensen bewust hebben gekozen om dingen anders te doen en zo de oceaan te beschermen. Op die manier kan men laten zien dat concrete acties van overheden en lokale gemeenschappen kunnen bijdragen tot het voortbestaan van een gezonde oceaan. Een voorbeeld hiervan is het ecologisch verantwoord walvissen spotten waar ik eerder over schreef. Deze plaatsen zijn een symbool van hoop en zetten aan tot het verantwoord omspringen met onze oceanen.
Je kan wel 1000 redenen bedenken om iets niet te moeten doen. Wees moedig en laat je hier niet door tegenhouden in het verwezenlijken van de dingen die er werkelijk toe doen.
Nu is haar levensdoel om aan de rest van de wereld duidelijk te maken wat er aan de hand is in de oceaan. Het is van vitaal belang voor ons leven op aarde om de oceanen te beschermen: “no ocean, no us” is absoluut geen holle slogan. We kunnen leren uit het verleden en er iets aan doen voor het te laat is. De tijd dringt. De tijd is nu.
Je kan de documentaire via Netflix bekijken. Voor meer info over het project, video’s en foto’s, bezoek de website hier.
Comments
10 CommentsJessica
jun 13, 2015Jaaaa, ik ga hem binnenkort echt snel bekijken! Hij staat al tussen de favorieten op Netflix 🙂 Ik ben erg benieuwd, goed dat er steeds meer aandacht komt voor problemen die vaak alsmaar vooruitgeschoven worden..
Marijke
jun 14, 2015Oh, leuk dat je hem ook gaat kijken 🙂 Voor mij was het een serieuze eye-opener. Ik wist wel dat het erg gesteld was met de oceanen, maar dat het zo dramatisch was, wist ik niet!
Kimber – Reisgenie
jun 13, 2015Wat goed dat je dit soort posts schrijft! Super belangrijk dat we ons daar bewust van worden. De oceaan lijkt altijd een wat ondergeschoven kindje terwijl het leven op aarde er afhankelijk van is. Ik ga de docu zeker bekijken!
Marijke
jun 14, 2015ja, ik vond het te belangrijk om er niets over de schrijven. De documentaire is ook wel erg motiverend om er iets aan te doen. Het bekijken zeker waard, ook de prachtige onderwaterbeelden zijn echt de moeite!
Kirsten | Travelaar.nl
jun 13, 2015Wat een goed artikel! Fijn dat je hier aandacht aan besteed. Ik ga de docu zeker kijken binnenkort. Thnx voor de tip!
Marijke
jun 14, 2015Ja, na het zien van de docu, moest ik het gewoon delen 🙂 Het is echt erg inspirerend en een serieuze eye-opener. De dame gaat op heet 70ste nog altijd duiken (met zware duikflessen op) en reist heel de wereld rond om mensen bewust te maken van wat er in de oceanen gebeurt. Vind ik echt enorm knap!
De Wandelgek
jun 15, 2015Ik hou van duiken en snorkelen en hoop op mijn aankomende reis dolfijnen en misschien wel haaien of walvissen te zien. Je hebt volkomen gelijk dat we voorzichtig met de oceanen en zeeen moeten zijn. Vanwege klimaat, overbevissing, ons afval en ook dat watt we nog niet weten (net als bij de grote oerwouden). Misschien vernietigen we anders wel een diersoort die een medicijn tegen een lastig bestrijdbare ziekte kan leveren. Trouwens leuk dat je onderwerpkeuze op de site zo divers is !!!
Marijke
jun 18, 2015Sinds ik de docu heb gezien, wil ik dus ook gaan snorkelen & duiken! Het zou echt machtig zijn moest je walvissen kunnen zien in Afrika! Ik ben ook benieuwd of het zal lukken, maar ik denk dat de timing alvast niet slecht is!
Ja, ik schrijf eigenlijk wel over diverse dingen nu je het zo zegt… ik ben eigenlijk ook gewoon in heel veel dingen geïnteresseerd, dus voer genoeg om over te schrijven 🙂
De Wandelgek
jun 22, 2015Houden zo die diversiteit. Dat zijn echt de leukste weblogs
Marijke
jun 24, 2015Oké, komt in orde 🙂 Bedankt voor het compliment!!