Reisfotografie is altijd een afweging van hoeveel materiaal je meeneemt en de kwaliteit van foto’s die je uiteindelijk voor ogen hebt. Plus onderweg zie je zoveel mooie, complexe plaatjes, van zonsondergangen tot het lichtspel in een bos, dat je met een simpele camera en de automatische instellingen niet ver komt. En om het nóg moeilijker te maken, heb je niet de tijd om alles uitgebreid in je op te nemen om de juiste fotografische beslissingen te maken. Daarom vertrouw ik regelmatig op HDR-fotografie om snel een foto ter plekke te nemen en achteraf digitaal de scène te recreëren.

Materiaal en instellingen

Om HDR foto’s te nemen, heb je natuurlijk wel voldoende kwalitatief fotomateriaal nodig.

• een goede DSLR (liefst full frame om meer ‘beeld’ te hebben);
• een goede landschapslens (ergens tussen de 18 en 24mm);
• een snel en groot geheugenkaartje dat voldoende snel grote foto’s kan wegschrijven.

Daarmee duik je in je instellingen en zorg je dat je enkel en alleen in RAW files fotografeert en je diafragma ergens parkeert tussen f/8.0 en f/11. Voor een HDR neem je vervolgens ‘bracketed shots’, dat zijn drie, vijf of zeven automatische shots met telkens 1 of meerdere lichtstops tussen. Dat wil zeggen een donkere foto, een minder donkere foto en een lichte foto (of met meer tussenstops). Achteraf voeg je deze foto’s samen op de computer en bewerk je uiteindelijk een beeld met een veel groter dynamisch bereik om zowel alle donkere als lichte delen correct weer te geven. Dat is in feite wat HDR of ‘High Dynamic Range’ wil zeggen.

Om de bracketed shots op je camera automatisch achter elkaar te nemen, zet je je zelfontspanner op 2 seconden. Daarmee hoef je maar één keer af te drukken en neemt de camera het van je over. Omwille van de korte tijd tussen het nemen van elke foto, is het belangrijk dat je camera tijdens het registeren niet beweegt. De meeste tutorials die je online leest, raden je dan ook aan om HDR foto’s met een statief te nemen en als je de mogelijkheid hebt, raad ik je dat ook ten zeerste aan. Maar zoals ik eerder al aangaf, bevind ik me dikwijls in een situatie waar ik helemaal de tijd niet heb om een statief op te stellen en mooi een cadrage uit te zoeken.

Mijn onorthodoxe manier van HDR-fotografie

Daarom kies ik er voor om mijn bracketed shots te beperken tot drie, met telkens 2 lichtstops verschil. Ook te lange sluitertijden probeer ik te vermijden, omdat ik gewoon uit de hand fotografeer. Bij welke instellingen dat je dan nog een goed resultaat bekomt, hangt van persoon tot persoon af. Ik gebruik daarenboven ook nog eens een lens met Image Stabilisation, waardoor ik bij opperste concentratie tot 3 stops onder mijn normale camera shake kantelpunt kan fotograferen. Dat is dan uiteindelijk ongeveer 1/20sec sluitertijd. Dat wil zeggen dat ik makkelijk tot 1/40sec kan gaan voor de middelste waarde van mijn bracketed shots zonder dat ik me echt zorgen hoef te maken over onscherpe beelden.

In de praktijk ga ik regelmatig nóg lager met mijn middelste sluitersnelheid, omdat de HDR-software op de computer een deel ‘ghosting’ (verschillen omwille van beweging tussen de opeenvolgende shots) kan weg werken. En ook in Photoshop kan je nog handmatig heel wat retouchewerk doen. Al probeer ik dat laatste wel te vermijden.

Met mijn ingestelde camera in aanslag neem ik dan een reeks van vijf of meer bracketed shots van dezelfde scène. Ik let goed op mijn ademhaling en houding om zoveel mogelijk camera shake te vermijden en hoop op het beste. 🙂

De originele beelden.

Het onvermijdelijke computerwerk

Achteraf laad ik de foto’s in Lightroom en voer enkel een lens correction en lichte noise reduction uit op de beste reeks bracketed shots. Deze exporteer ik naar Photomatix Pro met de optie ‘de-ghosting for handheld’ ingeschakeld. In 90% van de gevallen komt hier een goed resultaat uit met weinig ghosting. Althans voor simpele reisfoto’s. In de presets laat ik Photomatix gewoon op default staan, omdat ik een zo vlak mogelijk beeld wil krijgen met weinig contrast. Dat bewerk ik daarna verder in Lightroom als een gewone foto. Door in Lightroom pas contrast en clarity toe te voegen, heb je veel meer creatieve controle over je uiteindelijke beeld en ziet het er niet zo fake uit als bij vele andere HDR foto’s.

Een belangrijk nadeel echter van deze manier van werken, is dat de kleur in de lucht in je foto’s rare schakeringen kan aannemen. Om dat op te lossen, laad ik de HDR foto en één van de bracketed shots met de beste lucht als twee lagen in in Photoshop. Met een layer mask gom ik dan de HDR laag weg en vervang ik die met de originele lucht. Probeer dit wel te doen vooraleer je kleurcorrecties toepast op de HDR foto in Lightroom!

Dit is mijn onorthodoxe manier van HDR-fotografie, aangepast aan onze manier van reizen. Ik ben benieuwd of er nog andere HDR-fotografen onder de lezers schuilen en hoe zij te werk gaan. Laat het weten in de comments! Hieronder geef ik nog wat voorbeelden ter inspiratie. 🙂