Het volstaat om ‘Canada‘ of ‘Rocky Mountains‘ te vermelden en mijn hart slaat meteen een paar tellen sneller. Als ik ‘toevallig’ op enkele Instagram plaatjes van Canada bots, dan slaat datzelfde hart al helemaal op hol. Meer dan geregeld zeggen Jeroen en ik tegen elkaar “Weet je nog toen wij in Canada waren?!” waarop de ander dan melancholisch knikt en we beide voor enkele ogenblikken verdrinken in gelukzalige herinneringen.

Hoewel Jeroen niet in versiertrucs gelooft, toverde hij onbedoeld de meest geniale variant uit zijn hoed. Hij nodigde me uit om de foto’s van zijn reis naar Canada in 2007 te komen bekijken. Meer dan drie uur lang vertelde hij over de Canadese Rocky Mountains. Mijn spervuur aan vragen doorstond hij met plezier. Toen hij met me mee naar huis fietste onder een prachtige sterrenhemel beloofde hij me mee te nemen naar Canada, want daar kan je zelfs de Melkweg zien.

Nog geen 9 maanden later, spartelde ik onvoorbereid door mijn laatste examen. Ik zou de volgende ochtend naar Canada vertrekken en dat feit eiste al mijn aandacht op. Iets met prioriteiten stellen 😉 Eens op Canadese bodem belandde ik in een rollercoaster van verwondering, geluk, dankbaarheid en vooral het gevoeld van immense vrijheid!

Ik heb ondertussen al virtuele boeken vol verhalen over deze reis geschreven en nog steeds heb ik het gevoel dat het niet genoeg is. Dat ik jullie nog altijd niet heb kunnen vertellen hoe mooi Canada écht is. Want de schoonheid van Canada laat zich niet zien in mijn pennenstreken of in Jeroen’s foto’s, maar die schoonheid kan je pas ontdekken als je jezelf ermee kan omringen. Alleen wie zelf op Canadese bodem heeft gestaan, begrijpt hoe bijzonder het is.

Tegelijkertijd moet ik jullie waarschuwen, want Canada drukt een stempel op al je toekomstige reizen. Het Balkangebergte was toch zeker half zo indrukwekkend als de Rocky Mountains, Het prachtige zicht dat we hadden over de Pyreneeën leek wel een beetje op Canada en onze Japan-reis was prachtig, maar toch niet zoals toen we in Canada waren.

Met de weinige verlofdagen die we hebben, willen we graag zoveel mogelijk van de wereld zien. Latijns-Amerika, Azië en Afrika zijn nog grotendeels onontgonnen terrein. Maar eigenlijk willen we allebei ook gewoon heel graag terug naar Canada. Terug naar die prachtige dennenbomen, die besneeuwde bergtoppen, de felblauwe meren en het liefst van ook naar dat gevoel van oneindig grote vrijheid en dat onbegrensd geluk!

Deze foto op de gsm namen we bij het prachtige Berg Lake. Ik kan niet anders dan opnemen!