Het weekend van 14 en 15 oktober 2017 zal de geschiedenis ingaan als hét pérfecte indian summer wandelweekend punt! Een boude uitspraak, we zijn er ons van bewust, maar de omstandigheden waren voor ons dan ook uitzonderlijk. En daar had de wandeling langs de Müllerthal Trail in Luxemburg uiteraard heel veel mee te maken.

Al een week op voorhand maakten we ons al vrolijk over de weersvoorspellingen. Een tweedaagse in één van de mooiste plekjes van de Benelux bij perfect herfstweer hadden we op voorhand nooit durven dromen. Jeroen en zijn broer Jonas waren al van mei dit jaar bezig met deze trip. Dus de datum een half jaar op voorhand durven prikken ergens half oktober was geen klein risico. Maar het geluk is aan de durvers!

De reden van die lange voorbereidingstijd was dat het een familiewandelweekend moest worden. De familie van Jeroen is erg groot en stuk voor stuk zijn het onvervalste avonturiers. In het verleden organiseerde een oom van Jeroen steeds een wintertweedaagse voor de familie, maar die traditie was jammer genoeg enkele jaren geleden opgehouden te bestaan. Aan Jeroen en Jonas dus om die terug nieuw leven in te blazen! 🙂

Rotstrollen in de mist

Op zaterdagochtend stonden we dus met een groepje van tien onze benen te strekken op een mistige parking in Echternach, vlak aan de Duitse grens. Van daaruit was het maar een luttele 14km tot aan de camping in Müllerthal, maar we wisten van de verkenning van Jeroen en Jonas in de zomer dat we onze tijd nodig zouden hebben om van al het moois onderweg te genieten.

De Müllerthal Trail loopt namelijk door het allermooiste stukje van “Klein Zwitserland”, genoemd naar de gelijkenis met de Zwitserse rotsformaties en valleien. De vergelijking kunnen we jammer genoeg niet zelf beamen, maar ons lijkt Luxemburg toch echt wel iets unieks. Route 2 van de trail leidde ons namelijk regelrecht door een sprookjesland.

De mist die traag wegtrok tussen de bomen maakte het hele tafereel nóg feeërieker. We zagen rotsen als trollen door het witte gordijn opdoemen en waanden ons ergens in het decor van ‘De Droomvlucht’ in de Efteling als we achter een boom plots door een met mos beklede kloof moesten wandelen.

Een vroeg hoogtepunt (letterlijk) was de beklimming van de ‘Perekop’, een rotsformatie die je bereikt door een steile trapladder te nemen in een smalle rotsspleet. Boven heb je een prachtig uitzicht over de bomenkruinen, die in hun geelrode herfstjasje een streling voor het oog was.

Later in de namiddag, wanneer de zon de mist volledig verdreven had, voelden we ons vederlicht over het met oranje blaadjes bedekte pad wandelen en kietelden de zonnestralen doorheen het felgele bladerdek onze blote armen en benen … Mijn excuses dat ik zo lyrisch word, maar ik zei toch al dat het ons pérfect indian summer wandelweekend was, niet? 😉

What happens at the campfire, stays at the campfire

De 14km van de eerste dag waren zo om en we arriveerden dan ook vrij vroeg op camping La Cascade in Müllerthal. Een vrij basic camping, maar omdat we er zomaar een kampvuur mochten aansteken méér dan voldoende! Nog snel profiteerden we van de laatste zonnestralen met een welverdiend ijsje in de hand, totdat het rooksignaal vanuit onze tentenkring aangaf dat het tijd was voor straffe kampverhalen. Dat is een aloude traditie in de familie van Jeroen en eentje waar we een volledige zwijgplicht te respecteren hebben.

Dan maar fast forward naar de volgende ochtend. Heerlijk om zo iedereen zijn eigen ontbijtritueel te zien. Koffiegeuren mengen zich met spek, havermout, eitjes en choco. Het knetterende kampvuur zorgt voor een aangename tegenmelodie bij het fluiten van de theekannetjes. Tegen een stevig tempo, maar zonder het genot uit het oog te verliezen, wordt het ontbijt verorberd. Iedereen is erg nieuwsgierig naar het volgende deel van de tocht, dus we vertrekken vroeg.

Een Belgisch compromis

Net als gisterenochtend hangt er een mysterieuze mist tussen de bomen en dat is de ideale setting om de nabijgelegen Schiessentümpel te aanschouwen. Deze schilderachtige waterval is ongetwijfeld het kroonjuweel van de Müllerthal Trail en is dan ook meestal druk bezocht. Maar deze vroege stappers hadden ‘m helemaal voor zich alleen! 🙂

Het vervolg van het sprookje bracht ons tot vlakbij Consdorf waar we voor een dilemma stonden. Het was zondag en een deel van de groep wilde absoluut op tijd thuis zijn. De route liep nog een dikke 15km tot in Echternach en we vreesden dat we op dit parcours wel eens net te laat terug thuis zouden zijn. Als we een doorsteek wilden maken, zouden we echter de Kohlscheuer moeten missen. Een smalle rotsspleet waar het zo smal wordt dat je er amper zijdelings en zónder rugzak door geraakt. Het is ook best dat je een zaklamp bij hebt, want er schijnt op een bepaald stuk helemaal géén licht.

Typisch Belgisch bereikten we een compromis. De snelle stappers wandelden snel tot aan de rotsspleet en repten zich dan als de wiedeweerga terug tot aan de splitsing. Een geweldige beslissing! Want ik zou de tocht absoluut niet als volledig hebben beschouwd zonder dit stukje avontuur. Het was zelfs zó leuk dat we er twee keer door gingen! 😉

Van daaruit ging het op en af, langs en door en over en onder het rotsachtige landschap van Luxemburg. Iedereen wandelde met een geweldige grijns op het gezicht Echternach terug binnen en wist dat we een fenomenaal wandelweekend achter de rug hadden. En gelukkig hadden we nog tijd over om samen wat na te genieten op een terrasje. Zo hoort het maar net!

Op naar het volgende sprookje!

Het eerste familiewandelweekend van Jeroen en Jonas was een onverdeeld succes en ik zag beide broers op het einde van de tocht al druk nieuwe plannen maken. Dus volgend jaar komt er zeker een vervolg! Alleen jammer dat het enkel voor familie is, hé? 😉 Maar niets houdt jullie tegen om zelf deze prachtige tocht in jullie wandelkalender aan te stippen!