November is niet de meest voor de hand liggende maand om te reizen, toch is het een topmaand om Nepal te bezoeken. Het mystieke land tegen de flanken van de Himalaya is dan op z’n mooist en zachtst. Geen overbodige luxe als je constant boven de 2.000 meter bent. Overdag loop ik rond in een T-shirt en een korte broek en pier ik door de spleetjes van mijn ogen om de brandende zon buiten te houden. ’s Avonds koelt het plots af en zoek ik snel twee fleeces en mijn rondslingerende broekspijpen. Welkom in Nepal!

Ik heb het ongelooflijke geluk dat ik dankzij mijn werk Nepal mag bezoeken. De NGO Cunina is namelijk al bijna 20 jaar actief in het land en stuurt momenteel meer dan 1.000 kansarme kinderen naar school dankzij Belgische peterschappen. Als communicatiemedewerker krijg ik de opdracht om de plaatselijke werking te ervaren en massa’s foto’s te nemen! Nou, dat lukt mij wel! 😉

In komende blogposts ga ik dieper in op de plaatsen die ik heb bezocht, vandaag houd ik het bij een eerste kennismaking met een land dat ik alleen kende van sprookjes.

Zie je, indirect heb ik al een erg lange band met Nepal. Mijn familie bezoekt de Nepalese bergen al sinds 1988 en is bevriend geraakt met een plaatselijke Sherpa-familie. De band gaat zelfs zo ver dat enkele familieleden onlangs zes maanden naar Nepal verhuisden om met wat ingezameld geld het dorp van hun kennissen terug herop te bouwen na de dubbele aardbeving en noodhulp te bieden waar mogelijk.

Op familiefeesten werden de afgelopen decennia de meest fantastische verhalen verteld over avonturen in de Himalaya. Sinds mijn tienerjaren is mijn reisfantasie dus gekleurd door Nepal en dat heeft zijn sporen na gelaten. Niet in het minst torenhoge verwachtingen voor mijn eigen reis. Misschien daarom dat ik het zelf steeds maar uitstelde, maar op mijn 35ste werpt Cunina dus een droomreis gewoon in mijn schoot!

Ik kan gelukkig zeggen dat de verwachtingen niet alleen zijn ingelost, maar ruimschoots overtroffen! The stories were true after all! 😉

Het is echter niet alleen de verbluffende natuur, met zijn imposante bergen, verborgen jungles en dromerige vergezichten, maar vooral de atmosfeer die er hangt. En die atmosfeer is grotendeels te danken aan de Nepalese bevolking. De vriendelijkheid, de gastvrijheid, de (relatieve) rust en gedrevenheid om hun plan te trekken, zijn ongeëvenaard. En dat voor een land dat aan elkaar hangt van zo’n 130 verschillende etnische groepen.

Wie Nepal bezoekt enkel voor de bergen, komt bedrogen uit. Wie de moeite niet neemt om de Nepalezen te leren kennen en in de cultuur te duiken, mist de magie van het land. Reik hen de hand, schuif bij hen aan tafel, praat met hen en een nieuwe wereld gaat open.

Ik maak nu al plannen om terug te gaan en deze keer móét Marijke mee!