Ijzige stilte in Wielka Polana
Het Poolse Tatra-gebergte, ik raak er maar niet over uitgepraat. We hielden het uiteraard niet op de wandelingen...
Geen verre overzeese reizen voor ons in 2019. We zochten het iets dichter bij huis (want, hallo bolle buik!), maar qua schoonheid kon 2019 gerust ijveren met de jaren waarop we wél verre reizen maakten. In 2020 gaan we vermoedelijk op dat élan verder met onze kleine Gijs, want er valt nog zoveel moois vlakbij huis te ontdekken!
Het nieuwe jaar zetten we in in Düsseldorf. Een heel gezellige stad op nog geen anderhalf uur rijden van huis. Eigenlijk sliepen we nét buiten de stad midden in een natuurgebied. Dat bracht ons de geliefkoosde combinatie tussen natuur en de gezelligheid van de stad. We maakten heerlijke wandelingen langs de Rijn, stopten af en toe voor een warme chocomelk of een Flammkuchen op de kerstmarkt en vielen als een blok voor de heerlijke Japanse restaurantjes in de Aziatische wijk.
We deden het af en toe wat rustiger aan met ons favoriete gezelschapsspel “Near and Far” op onze kamer. En hoewel we nog geen bevestiging hadden, begonnen we toen al te vermoeden dat we misschien toch al met z’n drietjes op deze vakantie waren… 😉
In januari bracht ik een bezoekje aan Lotte die voor enkele weken in Londen was. Ik ken de stad amper en de ervaring heeft al meermaals aangetoond dat Lotte een topgids is.
Zo verkenden we de stad te voet, met de metro, per boot en waren we zowel in leuke musea als in gezellige koffiebars en eetplekjes te vinden. En elke keer valt me op hoe fijn het is om samen op stap te zijn. Reismaatjes die volledig op dezelfde golflengte zitten zijn goud waard!
Ik liet de avondmisselijkheid in april definitief achter me en barstte van energie in het tweede trimester. Vol enthousiasme vertrokken we naar de Duitse Eifel. Hoewel het nog geen twee uur rijden was, waren zowel Jeroen als ik er nog niet geweest. Boy, we missed out! Ietwat geholpen door het stralende lenteweer, deden we er fantastische wandelingen!
Ook Gijsje leek erg enthousiast, want we registreerden er zijn eerste stampjes! Voor ons een teken dat we hier met hem absoluut moeten terugkomen! 😉
Als kind gingen we met mijn mama al eens naar de Loire in Frankrijk. Ik had er zo’n leuke herinneringen aan dat ik Jeroen deze regio absoluut wilde laten zien. We reden net geen 6 uur en streken neer in een gezellige caravan midden in de natuur. Vanuit deze uitvalsbasis deden we prachtige boswandelingen, maar konden we ook de majestueuze kastelen van de Loire ontdekken. Onze favorieten: Chenonceau en Chambord. Jeroen proefde van de héérlijke wijnen… terwijl ik het wijselijk bij een keertje ruiken hield 😉
Ook picknickten we er lustig op los met stokbroden en héérlijke Franse kazen! Een leuk weetje is dat we er de foto namen die als achtergrond moest dienen voor het geboortekaartje van Gijsje. Dit is de foto die Jeroen nam:
En dit werd het geboortekaartje:
In juni knepen we er ook eventjes tussenuit op een familieweekendje vlak bij La Roche. We deden er mooie wandelingen in de omgeving en bezochten ook La Roche zelf. En ‘s avonds staken we het kampvuur aan.
Initieel wilden we in de zomer naar Zweden gaan om er Jeroen zijn broer en schoonzus te bezoeken. Echter werd me snel duidelijk dat kanovaren, lange autoritten maken en kamperen in mijn behoorlijk hoogzwangere toestand niet bepaald ideaal was. Daarbij kwam ook nog de behoorlijk irrationele vrees dat ik op de Ferry midden op zee zou bevallen. 😉
We kozen dan maar voor onze oude vertrouwde liefde: Frankrijk. Ik boekte ons via AirBnB een heerlijke reis die ons van Bordeaux via het granietmassief Sidobre naar de wondermooie vulkaanregio Auvergne bracht. Hoewel het allemaal op een wat gezapiger tempo verliep, maakte ik zelfs nog bescheiden bergwandelingen… en als het moeilijker ging, namen we gewoon een skilift naar boven en maakten we daar wandelingen. Met bijna veertig graden, was er trouwens geen sneeuw meer te bespeuren. 😉
Door de geboorte van onze kleine Gijs in september, moesten we even wat gas terugnemen op reisvlak. Al gauw begon het echter te kriebelen om ook met hem erop uit te trekken. We trokken naar de Ardennen om er zijn eerste grote wandeling te maken en wisselden de wandelingen af met bezoekjes aan de stad Luik. Gijs leek het er even goed naar zijn zin te hebben als wij… dat belooft voor 2020!!
Oh, en nieuwjaar vierden we al slapend… ook dat is reizen met kinderen zeker?! 😉
Comments
2 CommentsJenny
jan 11, 2020Leuk om te zien dat jullie ook met de kleine erbij lekker blijven reizen. Het is een beetje anders, maar heel goed mogelijk heb ik inmiddels zelf ervaren.
En mocht je in de buurt zijn: ik neem jullie graag mee naar het Nijntje museum.
Lotte
jan 11, 2020Wat een mooi reisjaar toch he, als je het allemaal zo op een rijtje zet! 🙂
Ik kan bijna niet geloven dat het alweer een jaar geleden is dat we in Londen waren! Mijn favoriete foto blijft toch die van Marijke met de bolle buik op de top in Frankrijk. Benieuwd wat 2020 in petto gaat hebben voor jullie drietjes!