Zeg tegen mij op een willekeurig moment “Canal du Midi” en ik val volledig in zwijm. Ik was er eens in mijn vroege kindertijd en sindsdien was het mijn droom om nog eens naar het wondermooie Canal du Midi te gaan… Al was het maar op te kijken of de schippers nog zo vriendelijk wuifden en of de kleuren en het licht er nog steeds zo sprookjesachtig mooi zijn.

Canal Du Midi: 250 km natuurpracht

Het 250 km lange kanaal start in Toulouse en loopt door de regio’s Languedoc-Rousillon en de Midi-Pyrénées om uiteindelijk in de Middellandse Zee te belanden. Het is ook UNESCO werelderfgoed en dat is naar mijn mening helemaal terecht. Typisch aan het Canal du Midi zijn de wuivende schippers (nog steeds!!) en de vele kleine sluizen en bruggetjes. Het is erg pittoresk door de overhangende bomen die het licht breken en prachtig laten dansen op het water. Gelukkig loopt het Canal du Midi ook door Carcassonne en hebben Jeroen en ik er ontelbaar veel picknicks gehouden, hebben we er verre fietstochten gemaakt en hebben we zelfs onze looptrainingen langs het water gehouden! Ik heb nog nooit zo traag gelopen omdat ik steeds vertraagde om rond te kijken 🙂

Je krijgt een ongelooflijk gevoel van rust langs het Canal du Midi. Het lijkt bijna alsof de tijd even stilstaat en je rustig op de rimpelingen van het water mag mee dobberen. Toch is het er ook erg spannend, want het lijkt alsof je na elke bruggetje een compleet ander landschap terecht komt. Soms heb je lange, smalle cipressen, dan weer de statige platanen, soms steile rotswanden en vervolgens kijk je uit over oneindige groene wijngaarden.

Een plek die doet dromen

Tijdens één van onze vele fietstochten en wandelingen ontdekte ik er mijn droomjob. Ik zei al dat er erg veel kleine sluizen zijn en die moeten natuurlijk ook bediend worden. Bij elke sluis staat een klein huisje. Helemaal op z’n Frans, inclusief lichtblauwe luiken. Daarin woont een sluiswachter die telkens als er een boot door wil, op een paar knopjes moet duwen om de poorten te laten opengaan, het waterniveau aan te passen en de boot er weer uit te laten. Horen jullie me al komen? Hele dagen langs het Canal du Midi in het zonnetje een boek lezen aan het water, wandelingetjes maken op een paar knopjes duwen als er een boot komt en terug wuiven naar die vriendelijke Franse schippers. Geen stress, geen verkeersdrukte, geen grijs Belgisch weer, … gewoon héérlijk wat lezen, schrijven en filosoferen op een sprookjesachtig mooie plaats… een mens mag dromen hé 🙂

Hebben jullie ook zo’n plekje waar je helemaal verliefd op bent geworden?