Iets meer dan 5 jaar geleden ontdekte ik het bestaan van het prachtige Zuid-Franse dorpje Lagrasse en sindsdien ben ik verkocht. Zelfs zonder er toen effectief geweest te zijn, wist ik dat ik het paradijs gevonden had. Ik was zo onder de indruk van de foto’s, dat ik naliet op te zoeken waar in Zuid-Frankrijk Lagrasse precies gelegen was. Want ja, wie houdt zich nu met zulke aardse zaken bezig als hij/zij het paradijs gevonden heeft?!

35km fietsen tot Lagrasse

In elk geval, mijn verrassing was groot toen ik 5 jaar later ontdekte dat Lagrasse op amper 35 kilometer van Carcassonne lag. In een overmoedige bui stelde ik Jeroen voor om 35 kilometer héén en 35 km terug te fietsen naar het stadje. Lijkt een goed plan, ware het niet dat ik een waardeloze fietser ben en ik de dag ervoor al pompaf was na 25 kilometer fietsen. Jeroen weet ondertussen al dat al zijn pogingen om me redelijkheid bij te brengen op zo’n momenten zinloos zijn. Contraproductief zelfs. Dus Jeroen zweeg in al z’n wijsheid al gaf hij later toe grote bedenkingen bij mijn grootse plannen te hebben.

Het lot hielp hem een handje in de vorm van het slechte weer op de dag dat het uitje naar Lagrasse gepland stond. Het is helemaal niet zo dat ik me door slecht weer laat afschrikken om het paradijs te bereiken, maar in mijn verbeelding zou ik Lagrasse binnenfietsen onder een stralende zon die het dorpje in al haar pracht zou doen schitteren. Ik wist dat de eerste indruk mij voor het leven zou bijblijven en die indruk mocht in geen geval somber of grijs zijn, dus zag ik af van het plan naar Lagrasse te fietsen.

Een gelukkige koppigaard in Zuid-Frankrijk

Maar deze koppigaard zag één dag later haar kans al schoon om alsnog Lagrasse te bezoeken. Gelukkig had ik mij ditmaal wél met aardse zaken beziggehouden en wist ik dat Lagrasse mits een kleine omweg op de terugweg van onze kastelen-roadtrip lag. We hadden een huurauto voor één dag en gelukkigerwijs ben ik gezegend met een vriend die -in tegenstelling tot mij- niet verloren kan rijden waardoor we nog voldoende tijd over hadden voor een ommetje. Dus zetten we vaart richting Lagrasse… onder een gouden avondzon!!

Een gouden zon en Franse anijsdrank

Uitgelaten liep ik het gouden sprookjesdorpje binnen. Zo mooi had ik het me zelfs niet kunnen voorstellen. De gouden gloed van de zon gaf een majestueus uiterlijk aan het pittoreske dorpje. Er is eigenlijk amper iets te beleven, maar de betoverende schoonheid van Lagrasse maakte dat allemaal goed. Gewoon rustig neerzitten met een boekje en een Franse anijsdrank is eigenlijk ook al een hele belevenis. Grootsheid zit hem soms in kleine dingen. Franse dorpjes waar de tijd is blijven stilstaan, badend in de gouden avondzon… dat is voor mij de definitie van paradijs!

En zo werd ik nog een beetje meer verliefd op Frankrijk. Heb jij zo’n plaats waaraan je volledig je hart verloren bent?