De Bosnische hoofdstad Sarajevo heeft een bijzonder mooie ligging. De stad ligt in een vallei midden in de Dinarische Alpen en is omgeven door 5 bergen. Die bergen rondom Sarajevo maken het zicht vanuit het prachtige Baščaršija (De Oude Stad) fenomenaal mooi. Na een paar dagen rondslenteren in Sarajevo werd het tijd om te zoeken naar een uitzichtpunt om de stad eens vanop die bergen te bekijken.

Enkele locals gaven ons de tip om naar het kerkhof “Grlića brdo” te gaan. Vlak voor de avondschemering vertrokken we naar dit uitzichtpunt. Uiteindelijk was het toch wat verder dan verwacht (uhm nee, correctie: ik liep wat trager dan verwacht) omdat het stuk tot daar héél steil was. Je moet wat over hebben voor een goed uitzichtpunt natuurlijk, maar na enkele honderden meters hing mijn tong eerlijk gezegd al op de grond! We moesten ons echter haasten om voor zonsondergang boven te zijn, want dat zou de mooiste foto’s opleveren. Net op tijd strompelde ik meer dood dan levend de heuvel op om uiteindelijk getrakteerd te worden op een prachtig uitzicht over Sarajevo!

We zagen de zon langzaam ondergaan en tegelijkertijd een mooie gouden gloed over Sarajevo werpen. Daar werd ons eigenlijk pas duidelijk hoe Sarajevo ingesloten zit in de bergen. Zo’n zicht van bovenaf helpt ook om de drukke stad waarin we dagenlang (verloren) liepen in perspectief te plaatsen. Ver weg van alle drukte, besef je pas hoe bijzonder Sarajevo is. Ook het islamitisch kerkhof waarin we ons bevonden was absoluut de moeite waard. Wat een volledig ander zicht dan de kerkhoven die wij gewend zijn hé?

Terwijl wij volop aan het genieten waren, ging de zon volledig onder. Alsof we nog niet genoeg verwend waren, hoorden we plots de oproep tot gebed vanuit alle moskeeën van Sarajevo. Ook werden de minaretten prachtig verlicht! Dat alles, gecombineerd met de wetenschap dat de terugweg uitsluitend bergaf, maakte mij bijzonder euforisch!