Het is een beetje beschamend om te zeggen, maar sinds we in ons nieuwe huisje in Assent wonen ben ik nog geen één keer buiten geweest om de omgeving te verkennen. Normaal ben ik altijd de eerste om de paadjes en bosjes te exploreren, maar deze keer had de aanhoudende drukte me ferm in zijn greep. Gelukkig bracht het eerste zonnetje en een enthousiaste Jeroen snel verandering in de zaak!

Zondagochtend om half 8 opstaan is geen lachertje, maar de kriebelende zonnestraaltjes die door het gordijn piepten maakten het meteen een pak makkelijker. Vandaag gaan we wandelen! 🙂 En niet eerst een uur rijden met de auto, maar gewoon de straat uitwandelen en pardoes in een natuurdomein terecht komen. Kan het nog beter?!

Natuurdomein Papenbroek

Letterlijk op het einde van onze straat begint het kleine, maar fijne natuurdomein Papenbroek dat zijn naam alle eer aandoet. Bij het binnenwandelen word je meteen begroet door blatende schapen en de allerschattigste lammetjes. Ondanks hun hoge aaibaarheidsfactor kon ik maar mooi op mijn kin kloppen. Geen eten, geen aaitjes, dachten die mormels blijkbaar.

Dan maar verder het broek in, tot zo ongeveer onze enkels. De schapen blaatten het uit.

Het Papenbroek is een aaneenschakeling van natte graslanden, ruigten, bos en kleine waterpartijen. Vooral dat water is in deze periode volop aanwezig, maar we zagen ook reigers, buizerds, valken, hazen en een heleboel kleine, kleurrijke vogeltjes.

De zon kwam nog maar net boven de horizon piepen en vulde de vallei met gouden licht dat het dunne laagje vorst in sierlijke slierten deed verdampen. Ik had er géén énkel idee van dat dit prachtig stukje natuur gewoon in mijn achtertuin lag!

Fruit, fruit, fruit!

Eenmaal we door het Papenbroek waren, veranderde het landschap plotsklaps van natte graslanden naar uitgestrekte fruitgaarden. Mijn fruitminnend hart begaf het zowat en ik begon overal al sappige appels en peren te hallucineren. Het ging op en af via slingerende weggetjes en ik kreeg een prachtig uitzicht op de omgeving.

En net zo snel als de omgeving veranderde van grasland naar fruitgaard, wandelden we plots in een holle weg. Het vreemde aan holle wegen is dat je ze amper kan zien in een landschap totdat je er effectief in staat. Vanuit de auto lijkt onze streek gewoon een saai stukje landbouwgrond te zijn. Ik was dus nog nooit zo blij met mijn eigen ongelijk!

De holle wegen van Assent: kuitige modderbijters

Assent blijkt dus ook helemaal niet vlak te zijn, zoals de Kempen. Achter elke hoek kan een kuitenbijter schuilen met spekgladde modderkasseien. Jeroen noemt die stukjes zijn Flandrien parcours. Geen idee hoe hij hier bijna dagelijks zijn looptrainingen op afmaalt. Al zou ik voor de uitzichten die je boven krijgt ook wat pijn durven verbijten. 😉

Boven op de heuvelkam volgen we de GR5 route die tussen Diest en Westerlo loopt en krijgen we een voorsmaakje van wat ons te wachten staat. Via de GR is de afstand tussen Diest en Westerlo net 30km en een ideaal trainingsparcours voor onze aanloop naar de Sint-Olavswegen deze zomer.

We wandelen door lanen, glibberen langs modderpaadjes, genieten van de zon in open weilanden en vergapen ons aan de onverwachte holle wegen. Onze zondagswandeling kan helemaal niet stuk!

Missie zondag: geslaagd

Zo stapten we 100% voldaan terug ons eigen tuintje in en ploften we met rode wangetjes in de zetel. We hadden welgeteld nog 10 minuten rust voor we holderdebolder moesten vertrekken naar een familiefeestje. Maar met de energie die we deze zondagvoormiddag hadden opgedaan, konden we de wereld aan!

Kan jij ook zo genieten van de natuur in jouw buurt? Laat weten welke groene plekjes vlakbij jou je hart sneller doen slaan en misschien komen wij ginder ook wel eens een kijkje nemen!