Botanische tuin in Leuven
De Botanische tuin in Leuven is met onmiddellijke ingang gebombardeerd tot dé ontdekking van het jaar. Hoewel ik al...
Een avontuurlijke wandeling in de Hoge Venen die niet de klassieke Ninglingspo is en toch ook nog tof is om zowel met als zonderen kinderen te doen? Dat hebben we toevallig in de aanbieding!
We vertrokken bij het eerste ochtendlicht (geen nood, het was eind december, dus we konden nog uitslapen) naar de vallei van de Hoëgne voor een wandeling van acht kilometer.
’s Morgens vroeg vertrekken blijkt echt geen overbodige luxe. Onderschat de populariteit van een onbekend klinkende wandeling niet, zeker niet tijdens de vakantieperiode. We arriveerden om 10h30 op een voor één derde gevulde parking en vertrokken met moeite terug met de wagen rond 14h30. De auto’s stonden tot boven langs de weg gepropt!
Het plezier begint eigenlijk al wel een klein beetje als je de parking onderaan de vallei oprijdt. Je komt langs linkeroever van de Hoëgne aangereden, maar de parking ligt aan de overkant en er is geen brug! In een hete zomer zal het helemaal niet avontuurlijk overkomen, maar tijdens een natte winter komt het snelstromende water tot bijna aan de onderkant van je deur.
Eens uitgestapt begint de modder, maar dan wel van de goede soort. Een beetje zompig, niet té nat en voldoende stenen of boomwortels om je evenwicht te behouden. Ondertussen geniet je van de kabbelende Hoëgne die in een serie bochten en cascades door de vallei slingert. Zeker het eerste deel zie je regelmatig zijriviertjes in watervalletjes de grote rivier vervoegen. Dankzij wat houten bruggen die je nu en dan naar de overkant en terug brengen, lijkt het stromende water steeds vlakbij.
Na een goed kwartier stappen kom je op een eerste picknickplaats aan. Met voldoende banken en vuilbakken een ideale plek om een eerste keer halt te houden. Je hebt er een prachtig zicht op een iets dieper gelegen Hoëgne. (Later op de wandeling, op het verste punt, kom je weer zo’n gerieflijke rustplaats tegen.)
Vanuit deze eerste rustplaats blijf je normaal de rivier stroomopwaarts volgen, maar je kan de lus ook omgekeerd doen door de trapjes naar beneden te nemen en meteen de brug over te steken. Je klimt dan de vallei uit.
De route is goed aangegeven door plakkaatjes met een blauw kruis erop. Wie de route in de tegengestelde richting volgt, kan best geregeld op de kaart kijken, want daar zijn de plakkaatjes minder goed zichtbaar.
Maar goed, we volgen de normale staprichting van de wandeling en schuren weer dicht tegen de rivier aan. Soms een beetje té dicht bij zo’n nat weer, maar dat is dan weer het avontuurlijke kantje van de tocht. Een reeks vlonderpaden loodsen ons (meestal) veilig over de meest verzopen stukken, maar af en toe is het slibberen geblazen!
Het water hotst en klotst vlakbij en je wordt getrakteerd op enkele prachtige plaatjes als het water over de stenen naar beneden klettert.
Eens je het veen bereikt, blijft het pad plots vlak en wordt het zelfs idyllisch. We strekken de benen en voelen meteen een klein hongertje opkomen. En dat is op de perfecte moment, want de tweede rustplaats wacht enkele honderden meters verder op ons.
Eens de warme thee, chocomelk en/of wafeltje binnen is, merk je dat de wandeling een bocht van 180 graden maakt. We wandelen inderdaad helemaal terug, maar dan bovenop de heuvelrug. Dat levert af en toe een mooi zicht op, maar we onthouden vooral dat hier de pad een pak meer begaanbaar is. Het avontuur is er dan wat van af, maar de gesprekken worden wel weer wat vrolijker. Voor wie met kinderen op pad is, is het een ideale verpozing na al het geslibber en ontwijken van stenen.
Na enkele kilometers dalen we weer naar de rivier en komen we terug op de eerste rustplaats aan. Van daaruit is het dezelfde startkilometer in omgekeerde richting terug naar de parkeerplaats. Vlak over de rivier (geen nood, er is wél een voetgangersbrug!) kan je tenslotte nog uitblazen in een oergezellige brasserie.
Praktisch
Comments
2 CommentsLudo Rutten
jan 1, 2020Deze wandeling kende ik niet, zeker een goede tip. Voorts zie ik ook stralende foto’s met de kleine.
beste wensen
Bart
jan 2, 2020Ben er eens langs gekomen op de GR 56 en vorig jaar nog eens gaan wandelen met de kinderen. Mooie vallei.