Zullen we nog wandelingen kunnen maken met een baby’tje? Dan heb ik het niet over dat wandelingetje in de woonwijk met baby, maar over de iets meer technische wandelingen in de natuur. Het is iets waar ik tijdens mijn zwangerschap veel opzoekwerk naar verrichte. Ondertussen hebben we al heel wat wandelkilometers in de benen en deel ik graag mijn bevindingen met jullie.

Hoe vervoer ik de baby tijdens het wandelen?

Op deze vraag zijn verschillende antwoorden, naargelang de specifieke situatie waar je in zit.

In een stevige wandelwagen

Ten eerste schaften wij ons een stevige wandelwagen met gespoten banden, die niet stuk kunnen, en een in hoogte verstelbare duwstang aan. Jeroen is 1m90 en ik 1m60. Doordat we de duwstang in hoogte kunnen verstellen, besparen we ons een heleboel rugpijn. Wij tikten dit exemplaar (ook met draagmand) tweedehands op de kop. Deze kinderwagen gaat standaard met ons mee wanneer we een recreatieve boswandeling maken op behoorlijk goed begaanbare bospaden. Gijsje slaapt heerlijk in de draagmand en als hij rond wil kijken, klappen we de kap open.

Hoe heerlijk deze wandelwagen ook mag rijden, het ding neemt afschuwelijk veel kofferruimte in beslag. Op reis blijft hij dus standaard thuis en behelpen we ons met een lichter, compacter en meer wendbaar exemplaar voor de wandelingen op asfalt.

Draagzak of draagdoek?

Voor wie zich graag buiten de platgetreden paden begeeft, zal een wandelwagen op reis dus absoluut niet volstaan. Het terrein van onze wandelingen is meestal rotsachtig met kleine, vaak modderige paadjes. Daarom schaften wij ons een draagzak en een draagdoek aan. We wisten op voorhand niet welke van de twee varianten we zouden verkiezen. Daarom besloten we om ze allebei tweedehands aan te kopen en zelf uit te zoeken wat het beste zou werken voor ons. Wij gingen voor een rekbare draagdoek en een Tula draagzak met infant insert. 

Gijsje was bij zijn geboorte een echt lichtgewicht en we voelden ons daardoor aanvankelijk beter bij de rekbare draagdoek. Het voordeel hiervan is dat je hem erg goed kan aanpassen aan de lengte en grootte van je kleintje. Een ander voordeel is dat zowel Jeroen als ik hem konden knopen, zonder dat we allerlei riempjes moesten verstellen zoals bij een draagzak. Rond de zes weken had Gijsje een huilperiode waarin hij alleen maar dicht bij mama of papa wilde slapen overdag. Een draagdoek was hier een echte uitkomst.

Toch merkte ik dat we er wat tegenop begonnen te zien om midden in een huilbui Gijsje weg te leggen om de draagdoek te knopen. Vaak deed ik het knopen van de draagdoek wat te overhaast, waardoor de draagpositie alles behalve ergonomisch was voor Gijsje. Zijn beentjes zaten vaak wel goed in de kikkerhouding (zijn knieën moeten hoger zitten dan zijn heupen), maar dan werden zijn schouders en hoofdje weer niet goed genoeg ondersteund. Ofwel knoopte ik alles iets te strak, waardoor Gijsje nog net niet platgedrukt werd tegen mijn borst. Dat haastige spoed zelden goed is, hoeft geen betoog, maar probeer maar eens in alle rust een draagdoek te knopen met een brullend baby’tje naast jou … 

Ik besloot de draagzak een kans te geven, omdat ik de riempjes hiervan maar één keer moest verstellen. Dat was een echte verademing en ook Gijsje leek graag in de draagzak te zitten. Hij kijkt eerst graag wat rond, maar valt dan behoorlijk snel én ergonomisch in slaap. Ik heb vanaf de eerste kennismaking geen enkele keer meer teruggegrepen naar de draagdoek. Al zou ik bij een volgend kindje de eerste vier weken toch weer onze draagdoek bovenhalen. De infant insert voor de draagzak (het verkleinkussen voor kindjes tot maat 62/68) heb ik zelden gebruikt. Met wat hulp van Jeroen lukte het om zijn beentjes in de juiste kikkerhouding te krijgen bij het aandoen, maar dat verkleinkussen zou hier ook bij hebben kunnen helpen. Let er wel op dat je je kindje altijd met het gezichtje naar jou toe draagt, omdat dit de juiste ergonomische houding is.

Het enige nadeel is dat ik Gijsje nu veel meer draag dan zijn papa, net omdat de riempjes helemaal op mijn maat zijn afgesteld. Het is toch altijd wat zoeken naar de ideale afmetingen en het gaat vaak veel sneller om de riempjes altijd op dezelfde maat te laten staan. 

Een algemene tip is om vroeg genoeg te beginnen oefenen met de draagzak of draagdoek zodat je kindje er al vroeg aan kan wennen. De eerste minuten verzet Gijsje zich soms wel wat tegen de draagzak of -doek, maar na enkele stappen valt hij heerlijk in slaap of kijkt hij rustig wat rond. Ook als je op wat drukkere bijeenkomsten bent, zal je merken dat je kleintje helemaal tot rust kan komen in een draagzak of draagdoek. Voor ons is dit de investering dubbel en dik waard geweest.

Kinderdrager rugzak

Wij kijken erg uit naar de periode waarin Gijsje al zelfstandig rechtop kan zitten. Vanaf dat moment kan hij in de kinderdrager die we op de rug doen. Na een aantal uren met Gijsje in de draagzak, begin je je onderrug wel te voelen. Een rugzak is véél beter om verdere tochten mee te maken. Ook kan je op een iets technischer parcours wandelen, omdat je veel beter voor je uit kan zien met je kindje op de rug. 

Vanaf 6 à 9 maanden zal de kinderdrager dus absoluut de voorkeur genieten tijdens de wat meer avontuurlijke trektochten! Let er wel op dat je een degelijk exemplaar koopt met stevige heup- en schouderriemen die verstelbaar zijn naargelang je grootte. Iets zoals deze rugzak is ideaal. Ga vooral op zoek naar een gelijkaardig tweedehands exemplaar. Je wil niet weten hoeveel gezinnen hun rugzak niet meer gebruikten, terwijl hij nog in prima staat is!

Hoe houd ik mijn baby op de goede temperatuur in de draagzak? 

Je zal snel genoeg merken dat elk seizoen zijn eigen uitdagingen met zich meebrengt om je baby’tje op de goede temperatuur te houden. Een algemene vuistregel is dat de draagzak of -doek als één kledinglaag geldt. In de zomer komt het er simpelweg op aan om kledij uit te zoeken waar je niet te hard in zweet. Sneldrogende wandel t-shirts vonden wij wel handig, omdat je meestal niet kan vermijden dat zowel jij als je kindje zweet tijdens het wandelen. In de andere seizoenen is het net zorgen dat jullie het niet te koud krijgen. Vaak is het wat zoeken in wat voor jullie werkt, maar ik zal hier alvast enkele opties bespreken. 

Een draagjas

Een draagjas is een jas met een speciaal opzetstuk waar je kindje mee in kan. Hoewel dit mij een ongelooflijk gezellige oplossing leek voor ons allebei, was voor mij al gauw duidelijk dat we dit niet zouden proberen tijdens onze wandelingen. Ten eerste zijn die jassen behoorlijk duur. Reken op een 150 tot 300 euro voor een jas. De jassen zijn ook heel moeilijk tweedehands te vinden. Ten tweede vond ik het erg jammer dat de papa hiermee Gijsje niet zou kunnen dragen. Ten derde is het ook heel moeilijk om je nek warm genoeg te houden. Een sjaal boven de draagdoek is erg onhandig en andere oplossingen zoals een thermisch shirt waren voor mij niet warm genoeg in de winter. Om al deze redenen heb ik een draagjas nooit geprobeerd. Sommige mama’s hebben misschien nog een jas waar hun baby mee in past (of nog een zwangerschapsjas), maar zelf had ik dat geluk niet.In de herfst (of lente) ging ik geregeld naar buiten met een grotere jas van Jeroen over de draagzak en dat ging prima. Op de foto hierboven zit dus echt een baby onder de blauwe muts… 😉 In de winter vond ik het dan weer net niet warm genoeg aan mijn hals. 

Een cover over de draagzak

Er bestaan tegenwoordig ook covers om over een draagdoek of draagzak te trekken. Ze komen in verschillende materialen, maar ik kan absoluut aanraden om voor een winddichte buitenvoering en zachte binnenvoeringen (bv. fleece) te gaan. Kijk ook goed of het systeem van de draagcover je toelaat om de cover aansluitend genoeg te maken. Het verbaasde me hoeveel onhandige zeilen er te vinden zijn, die ik beslist zou vervloeken. 

Een  voordeel van zo’n draagcover is dat zowel de mama als de papa (of eender wie) je kindje kan dragen. Je kan kiezen of je hierbij je eigen jas open laat zodat je kindje van je eigen lichaamswarmte kan profiteren of dat je je jas dicht doet. Helaas was het open laten van mijn jas in de wintermaanden te koud. In de lente of herfst, zou dit echter mijn favoriete optie zijn. Over de optie om mijn jas toe te doen, was ik niet bijster enthousiast. Het gezellige van je kindje dicht tegen je aan te dragen is dan weg én je kan je kindje onmogelijk warm houden als je het even uit de draagzak wil halen.

Een jas en muts of skipak in de draagzak

Na lang twijfelen leek het mij het beste om Gijsje in de winter in een warm skipakje te stoppen. In die periode hebben zijn beentjes en voetjes het te koud, waardoor een simpel jasje voor hem niet aangenaam genoeg zou zijn. Dan maar een heel skipak, waar bovendien ook zijn handjes warm in zouden blijven zonder dat hij wanten aan moet.

Soms was het wel een worsteling om het skipak binnen aan te doen, omdat hij het véél te warm kreeg. Zo snel mogelijk naar buiten gaan deed zijn verzet echter meteen wegsmelten. Voorzie ook een nauw aansluitend mutsje om in de kap van het skipak aan te doen. Meestal is de kap van zo’n skipak niet aansluitend genoeg en krijgt je kleintje alsnog koud in de draagzak. 

Dat nauw aansluitend mutsje is vaak ook dé optie als je kindje zich erg verzet tegen een muts, zoals Gijsje ook doet. Uit een warme, lossere muts weet hij zijn hoofdje snel los te worstelen. Ook al is zo’n muts ietsje frisser, het voordeel van een rustig kindje dat zijn of haar muts wél aanhoudt is niet te onderschatten. 🙂 

Hoe wandel ik veilig met een baby

Stippel je wandelroute verstandig uit

Hoe gek wij ook zijn op technische wandelingen vol rotsen, is het simpelweg niet verstandig om met een kindje in de draagzak moeilijke parcours te doen. Indien je kleintje nog niet groot genoeg is om in een kinderdrager te zitten, zal je je voeten niet meer kunnen zien omdat je kindje op de buik hangt. Dit maakt vooral het afdalen een stuk moeilijker. Ga dus bewust ook trager op die stukken. Naast steile afdalingen, moet je ook al te gladde rotsen zien te vermijden. Wij spendeerden heel wat tijd aan het uitzoeken van avontuurlijke wandelingen zonder al te gladde stukken en zonder al te steile afdalingen. Soms kan je beter ook de richting van de wandeling omkeren als je hierdoor minder steile afdalingen hebt. Klimmen met een kleintje was voor mij niet moeilijk, dus zorgden we ervoor dat we de meest technische stukken van een wandeling omhoog klommen in plaats van daalden. Probeer ook de moeilijkheidsgraad van de wandelingen rustig op te bouwen, zodat je goed gewend bent aan het wandelen met een kindje op je rug of buik.

Je kon mij vroeger gerust als een onbevreesde durfal beschrijven, maar ik merkte dat ik -eens ik vertrok op onze eerste trektocht met baby- plots veel angstiger was. Dat gevoel kan je je vooraf moeilijk inbeelden en die plotse extreme voorzichtigheid komt ook pas echt terwijl je aan het wandelen bent. Je zal snel genoeg merken dat je zelf ook geen plezier beleeft aan té avontuurlijke wandelingen als je nog voor een extra leventje verantwoordelijk bent. Wanneer je je kleintje in een babydrager op de rug draagt, wandel je al iets geruster en kan je zo de moeilijkheidsgraad van de wandelingen langzaamaan opbouwen.

Probeer je kindje geregeld uit de kinderdrager te nemen zodat hij of zij tussendoor wat kan bewegen. Een baby’tje te lang in dezelfde positie laten zitten is nooit verstandig. Wij beperkten ons in de winter vaak tot wandelingen van 2,5 à 3 uur omdat het te modderig en te koud was om Gijsje eventjes op de grond te laten spelen als hij daar behoefte aan had.

Wij vonden het in de winter ook handig om de wandelingen tussen de voedingen in te plannen. Ik gaf Gijsje dan een voeding in de warme auto voor ik vertrok en gaf hem bij aankomst een nieuwe voeding. Het is zeker niet onmogelijk om je kleintje onderweg te voeden (borstvoedingen of met een thermosfles water voor poedermelk), maar op technische wandelingen met weinig zitplaatsen vonden wij het voor en na voeden in de winter iets comfortabeler.

Ga nooit alleen wandelen met je baby

Trektochten met een kindje op een iets technischer parcours doe je altijd minstens met zijn tweeën. In ons geval droeg ik Gijsje en liep Jeroen voorop om te kijken waar het iets gladder was en om mij indien nodig een hand te geven op moeilijkere stukken. Ook zocht hij soms alternatieve paadjes op die ons iets veiliger leken. En zelfs dan nog accepteerde ik soms dankbaar de extra aangeboden handen van andere wandelaars.

Wij hadden ook de afspraak dat Jeroen Gijsje zou dragen op stukken waar hij met zijn lange benen in het voordeel was (vooral als we grote stappen over een obstakel zouden moeten zetten) of als ik fysiek last zou krijgen van lang dragen aan één stuk. In de praktijk is dat nog nooit nodig geweest, maar het gaf zeker een geruster gevoel dat die optie er was.

Schat risico’s goed in

Bereid je ook voor op mogelijke opmerkingen van andere wandelaars in de trant van “dat kindje is wel heel klein” of andere afkeurende uitspraken of blikken. Niet iedereen is even enthousiast over avontuurlijke wandelingen met baby’tjes en sommigen houden dat niet voor zichzelf. Maar als je kan vertrouwen op je eigen wandelervaring, het parcours goed hebt uitgezocht en de risico’s goed hebt ingeschat en erop geanticipeerd hebt, zal je merken dat zowel jullie als je kindje er echt van kunnen genieten. Wij kwamen gelukkig ook veel andere wandelaars met kleine kindjes tegen die net zo enthousiast waren als wij en met wie je onderweg veel tips kan uitwisselen.

Hopelijk hebben jullie iets aan alle tips en mogelijkheden voor het wandelen met kleine kindjes. Wie zelf nog tips en ervaringen heeft voor ons of andere geïnteresseerde lezers: laat zeker een reactie achter! 

Disclaimer: sommige links op producten in dit bericht zijn affiliate links, waarmee deze blog een klein percentage verdient bij een uiteindelijke verkoop. We raden echter aan om eerst te kijken of er geen goed tweedehands alternatief te vinden is, vooraleer je de nieuwprijs betaalt.