Joehoe! Hier ben ik weer met een compleet nieuwe lay-out… Ditmaal was het niet mijn wispelturige geest die de oude lay-out beu was, maar één of ander vervloekt, onvindbaar stukje code dat ervoor zorgde dat elke foto die ik uploadde in zo’n 200 formaten opgeslagen werd. In december was Wanderer’s Blues meer offline dan online, in januari maakten we onze goede voornemens en zo geschiedde de nieuwe lay-out. Stiekem vind ik deze versie nog mooier dan de vorige!

Meer tijd, meer topideeën

Ik vertelde Jeroen vol enthousiasme over de screenshot van de nieuwe lay-out die ik in mijn weekoverzicht zou plaatsen. Hij rolde nog net niet over de grond van het lachen door de overbodigheid van een screenshot van mijn eigen blog op de blog te plaatsen, maar ik vond het persoonlijk een topidee 😉

Door geweldig veel tijdsgebrek heb ik het voorbije jaar een aantal van mijn andere ‘topideeën’ niet naar behoren kunnen uitwerken. Dit jaar zou dat geen excuus meer mogen zijn, want vanaf deze week ben ik één dag per week thuis. Ik veronderstel dat mijn moestuin en ons nog-altijd-niet-fatsoenlijk-afgewerkt huis mij hier heel dankbaar voor zullen zijn.

Klussen!

Mijn rug iets minder, want ik startte zaterdagochtend vol enthousiasme aan het voor de derde keer opnieuw leggen van de laminaat op onze slaapkamer en bureau. Op één of andere manier deden we het steeds verkeerd en kwam de halve vloer naar boven. Niet handig.

Na een 5-tal uurtjes hard labeur liet ik het werk maar aan Jeroen en mijn papa, die blijkbaar van niets last hadden. Twee dagen en evenveel massages later, word ik nog steeds gekweld door die rugpijn. Niets gewoon zeker?!

Eetfestijn en een goed boek

Goede voornemens voor een nieuwe blog mochten we dan wel maken, maar in andere voornemens zoals ‘minder snoepen’ geloofden we minder. Ik heb twee ladingen speculaas gebakken deze week, een merkwaardige liefde ontwikkeld voor warme chocolademelk met slagroom (die ik dan ook nog eens blijk te delen met Jeroen) en ik had nog héél veel cappuccino’s in te halen na Portugal… een héérlijk land, maar wat goeie cappuccino betreft, bleef ik toch wat op mijn honger (of dorst) zitten. Ik had dus véél in te halen deze week.

Mijn boek van Murakami ‘de jacht op het verloren schaap’ is ondertussen uit! En intussen heeft Jeroen het al volledig geclaimd, omdat hij het ook was beginnen lezen in Portugal en het net zoals mij niet kon wegleggen. In december heb ik van twee lezers nog een heleboel tips voor goede Murakami-boeken gekregen en dus zit ik niet verlegen om leesvoer dit jaar.

Zuid-Afrika

Zondag hielden we een verrassingsafscheidsbrunch voor mijn zusje die op stage voor 3 maanden naar Zuid-Afrika trekt. Ik kan alleen maar hopen dat wij in haar voetsporen treden en ooit ook naar daar gaan. Iets zegt me dat die kans méér dan bestaande zal zijn na al haar verhalen en foto’s.

Naast héle mooie perspectieven leverde ons dat ook een héérlijke brunch op. Het eten was even lekker als het eruit ziet! Wij blij, zusje blij en voor we het wisten vertrok ze richting luchthaven.

En dan staat er naar aloude gewoonte weer een bomvolle week op ons te wachten. Als alles goed is (vooral: als het eindelijk stopt met vriezen) is onze tuin tegen het einde van volgende week weer heel wat meer afgewerkt! Keep you posted!