Hallo iedereen! Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen, maar ik voel me al alsof ik voor maanden aan een stuk heb gewerkt. Iedereen wil blijkbaar de grote klussen zo vroeg mogelijk in het jaar afgerond hebben, inclusief ik. 😉 Maar er is gelukkig ook nog genoeg tijd en ruimte om te genieten!

Tuinplannen Episode VIII: het terras

Ja, onze tuin is al in aanlegfase sinds de winter van vorig jaar. Maar het einde is eindelijk in zicht! Afgelopen week nodigden we de tuinman nog eens uit om ons terras en oprit verder aan te leggen. Vanaf nu kunnen we effectief met propere voeten het huis betreden en uitkijken naar onze eerste cocktails in de lentezon! 🙂

Jeroen heeft wel bijna zijn halve rug kapot gemaakt met het aandragen van klinkers en het duwen van (te) zware kruiwagens. Maar hij is nog altijd even enthousiast, al volgt er op zijn vreugdekreten tegenwoordig wel eens een geweldig gesakker. Ocharme!

Pannenkoeken voor de gezegenden

Jeroen en ik zijn absoluut niet religieus, maar een excuus om te snoepen laten we nooit liggen! Donderdag was het Maria Lichtmis, een christelijke feestdag waarbij we in onze contreien traditioneel pannenkoeken bakken. En dat moet je ons geen twee keer zeggen. 😉

Ik zorgde voor het beslag en Jeroen zette zich aan de koekenpan, iets waar hij bijzonder goed in is. Met veel flair toont hij dan steevast zijn pannenkoek-flipkunsten. Deze keer was ik zo slim om er een filmpje van te maken als bewijs. 🙂

Tuinplannen Episode IX: de moestuin

Nadat Jeroen zijn “steentje” had bijgedragen aan een betere tuin, kon ik niet achterblijven. Ik nestelde me in mijn zetel en begon als een bezetene een moestuinplan uit te werken. 😉

Van de typen groenten en zaai- en oogsttijden tot een visuele voorstelling met kalender. Alles erop en eraan, ik ben zelfs alle zaden gaan kopen! Maar het effectieve tuinwerk moet nog even wachten omwille van het weer. Tot dan geniet ik elke avond van mijn plannetje. 🙂 Wie kan alle groenten goed raden?

Wandelen in de Hertberg

Op vrijdag reed ik met Jeroen mee naar de Hertberg, een bosgebied in Herselt. Hij had er een afspraak met de waard van een herberg voor het wandelevenement van zijn werk.

Terwijl zij onderhandelden over het installeren van een rustpost in de herberg, trok ik erop uit in het bos. Wat heerlijk om nog eens buiten te zijn!

Officieel: reisjaloezie

Vrijdag was ook de dag dat ik na een pauze van drie maanden nog eens een koffietje ging drinken met Lotte. De reden? De wereldreis van Lotte en haar vriend.

Bij een heerlijke koffie van Onan werd ik helemaal meegezogen in de reisverhalen van Lotte. Ze trok van Moskou naar Mongolië, over China naar Zuid-Oost Azië. En bij deze is het dus bewezen, er bestaat dus zoiets als reisjaloezie. En ik had het na die avond zwaar te pakken. 🙂

Koffie Kontinued

Na vrijdag had ik de smaak van goede koffie terug te pakken. Daarom nam ik Jeroen de dag erop terug mee naar Leuven om én Koffie Onan én Sara, een relatief nieuwe koffiebar, aan te doen. Onan stelt nooit teleur, wat wil zeggen dat een nieuwe koffiebar aan zéér strenge eisen moet voldoen.

Bij deze kan ik trots aankondigen dat we een nieuwe pico bello koffiebar in Sara hebben gevonden! Heerlijke koffie, net zo goed als in Onan. En dat wil al veel zeggen! Binnenkort gaan we nog eens terug om meer lekkers van de kaart te proberen.

En over lekkers gesproken. ’s Avonds konden we het niet laten om Vega Verso, een veganistisch restaurantje in de Tiensestraat, binnen te springen. De Mexican Wrap van Jeroen en mijn Smokey No-Chicken Burger waren abnormaal, niet-te-doen lekker!

Zondag rustdag?

Op het einde van de week plannen de meeste mensen meestal een dag rust. Wij niet! Zoals ik in mijn inleiding al aanhaalde, probeert iedereen zijn grote klussen vroeg in het jaar te klaren. Deze keer stonden we namelijk paraat om mijn mama mee te helpen verhuizen.

Trappen op en af met zware dozen, op de knieën om kasten en bureaus af te breken en weer op te bouwen, te grote meubels door te kleine deurgaten proppen en af en toe genieten van een welverdiende koffiekoek of heerlijke lunch. Met familie ben je namelijk nooit écht aan het werk. 😉

En zo eindigde mijn week toch nog in een warme zetel. Of nee, een mysterieus pakje aan onze voordeur bracht nog onverwacht wat opwinding. Mijn schoonzus in wording wist me op een originele en mooie manier te vragen of ik deze zomer haar bruidsmeisje wilde zijn.

Natuurlijk zei ik ja! 🙂