Wanderer’s Week #13
Wat een geweldige week had ik toch weer! Ik ben nog aan het nagenieten! Zelfs het feit dat het vandaag maandag is,...
Welkom op mijn goedgevulde week nummer 1.001! Ik heb zo het gevoel dat een weekje rustig thuis zitten niet meer bestaat. Wie een goed recept kent om zonder schuldgevoel met de benen omhoog te gaan zitten, mag het me zeker een keertje doorsturen! Maar ik mag eigenlijk écht niet klagen. Actief bezig zijn zit nu eenmaal in de genen en het is gewoon superleuk! Eens kijken wat deze week allemaal bracht. 🙂
Dé belangrijkste gebeurtenis deze week is er gek genoeg eentje waar ik helemaal niets voor moest doen. De herfst! Als ongelooflijke herfstfanaat moet je mij de geneugten van dwarrelende, gekleurde blaadje, springen in plassen en een warme sjaal niet vertellen. Daar lééf ik voor! 🙂
Van zodra ik de blaadjes deze week zag verkleuren, stapte ik met mijn heerlijk warme Toms-laarsjes de deur uit op zoek naar het krakende goud en het fluwelen licht dat je dit seizoen door de kruinen van de bomen komt piepen.
Nu nog een paar graadjes kouder en ik kan me terug verlekkeren op het gezellig koffiedrinken in een warme koffiebar met familie en vrienden! I’m a sucker, I know. 😉
Fast forward naar vrijdagavond, hét moment van de week waar de vermoeidheid van de werkweek je inhaalt en je brein met sloten koffie probeert te misleiden dat je nog genoeg fut hebt om het weekend met een knal in te zetten. Mijn poging van deze week was deelnemen aan een quiz. Een uitdagende quiz!
Na ronde één beseften we al heel goed dat er geen glansprestatie inzat, buiten het wereldrecord geeuwen verbreken. In onze rol van stervende zwanen legden we ons dan ook verstandig een realistisch doel op. Beter eindigen dan onze ploegnummer, 62. 😉
In dat doel zijn we met glans geslaagd, we eindigden op de 55ste plaats. Een hele triomf die met het nodige gesteun, gezucht én opluchting werd gevierd. Het is maar hoe je het bekijkt! 🙂
Zaterdag was dan de dag voor revanche op vrijdagavond. We sliepen voldoende uit en mochten ons verlekkeren op het verjaardagsfeestje van mijn oma. Het was haar eerste verjaardag sinds haar hersenbloeding en niet meer in haar vertrouwde appartementje. We gingen er dan ook voor om dit moment zo leuk mogelijk te maken.
Ik maakte een boel apertiefhapjes klaar zoals ze die zelf graag heeft (maar dan wel in een vegan uitvoering!), zette de bubbels koud en vertrok voor de verandering goed op tijd! Met heel de familie overvielen we de oma op haar kamertje en trokken we meteen de aandacht van de andere bewoners. Het was overduidelijk dat de oma in haar nopjes was. 🙂
Haar grote wens was echter om naar goede gewoonte ook te gaan eten in Lunchgarden. Niet evident met haar rolstoel en verlamde linkerhelft. Daarom had ze het in haar hoofd al opgegeven. Dat was echter buiten onze vastberadenheid gerekend! Met wat teamwork kregen we de oma veilig heen en terug naar haar favoriete Lunchgarden. Haar glunderende blik zal ik niet gauw vergeten. Gelukkige 72ste verjaardag oma!
Het bezoek aan Lunchgarden was niet gepland, maar uiteindelijk een heerlijk uitstapje voor de oma en heel de familie. Zeker op zo’n prachtige herfstdag. Maar de plotwending van de dag moet nog komen.
Tijdens het verjaardagsfeestje kreeg ik de vraag van een vriend om in te springen voor zijn zieke familie die gepland hadden om samen een escape room te doen in Mechelen. Dat moet je mij, en zeker Jeroen, geen twee keer zeggen! Een escape room stond al zeer lang op ons verlanglijstje!
We overhaalden ook nog mijn enthousiaste zusje en waren na het feestje van de oma pardoes op weg naar Mechelen. Uiteraard veel te vroeg, maar dat gaf ons de gelegenheid om rustig door het voor ons onbekende, maar prachtige en gezellige Mechelen te wandelen. Het terrasje aan het water in de Gouden Vis was de max! 🙂
De escape room zelf kon moeiteloos alle verwachtingen inlossen. Het uur in onze ‘Cabin in the Woods’ was zó om. Gelukkig openden we de deur met nog iets meer dan 5 minuten op de klok. Daarvoor stortten we ons in een verhaal met heksen, toverdrankjes, verborgen deuren en puzzels met stofzuigers, spinnen op afstandsbediening en een koekoeksklok die niets deed. Heerlijk gewoon en absoluut voor herhaling vatbaar!
Wie zondag hoopt uit te rusten, hoeft zeker niet bij ons te zijn. Wij rolden uit het bed en begonnen meteen aan een zeer belangrijke taak. Komende donderdag zijn we uitgenodigd om een lezing over Wanderer’s Blues te geven in de bibliotheek van Westerlo. Zondag was de dag om die lezing ook een definitieve vorm te geven. Het was best wel lastig om al mijn gedachten en verhalen in een logische structuur te gieten én het niet te lang te maken. Maar het belooft wel de moeite te worden! 🙂
Dus wie zin en tijd heeft, moet zeker een keertje langskomen om te luisteren. De lezing is gratis, wij zijn enthousiast en de bib biedt achteraf nog een drankje aan. Dus altijd een win! 🙂
Meer info: https://www.facebook.com/events/640067316169706/
Zondagavond reserveerden we voor een culinair uitstapje. Mijn zusje, geïnspireerd door onze vegan challenge deze maand, maakte haar vegan kotgenootje warm om samen een vegan hamburger voor ons te maken. Tijdens het maaltje kon zij ons dan ook nog een boel tips geven en ervaringen delen voor onze vegan challenge.
En het gebeurt niet zo vaak, maar zowel het eten als de discussie waren van een exceptioneel hoog niveau! Jeroen en ik gingen naar huis met een goedgevuld buikje en een geïnspireerd hoofd om vegan een vaste waarde in ons dieet te maken. Verwacht dus snel een eerste blog volledig in het teken van veganisme, met een verhaal dat véél breder gaat dan enkel voeding!
En bij deze nog een shoutout naar de vegan queens van het Dagokot! 😉
Zo, dat was op het nippertje. Ik kon nog net mijn enthousiaste Wanderer’s Week afwerken vooraleer die dekselse maandag van mijn tenen naar mijn hoofd kruipt. De koffie doet zijn best, maar ik weet dat ik dadelijk met de witte vlag zal moeten wapperen. Een warm hart onder de riem dus voor alle medestrijders, maar weet dat dinsdag al weer voor de deur staat. Nog een fijne week iedereen!