Wanderer’s Week #7
Door het prachtige nazomerweer is het pas zondagavond als ik mijn Wanderer’s Week typ. Wie zit er nu ook...
Onze nazomer heeft al heel wat actie gekend en deze week was niet anders. Een gezonde mix (bouw)frustratie en heerlijke, onverwachte momenten kleurden de afgelopen 7 dagen. De frustraties gaan we jullie besparen, maar wat onze week memorabel maakte delen we maar al te graag!
Op mijn werk is geen strikte dresscode, maar je komt er toch ook niet op je pantoffels werken. Of in mijn geval met modderige wandelschoenen!
’s Morgens vind ik het heerlijk om naar mijn bureau te wandelen. Meteen voldoende beweging én voldoende zuurstof om de dag door te komen. Met het herfstige weer van de afgelopen dagen, trok ik steeds mijn wandelschoenen aan om de drie kilometer te overbruggen. Eens op de bureau haal ik mijn ballerina’s boven om niet te hard op te vallen.
…
Tot de dag dat je die laatste dus eens vergeet. 🙂
Heel de dag kon ik collega’s (én de kuisvrouw) ontwijken en had ik er stiekem wel plezier in om met zo’n modderige schoenen door de gangen te trippelen. Voor mijn eigen gemoedsrust, houd ik het toch maar bij één keer 😉
Gelukkig zijn onverwachte momenten soms ook wel leuke verrassingen. Zo keek ik woensdagavond, tijdens een intensief avondje blogwerk ;-), uit het raam om getrakteerd te worden op een zonsondergang die kon wedijveren met die van in Miyajima!
Blij als een kind sprong ik op neer in de zetel en riep Jeroen om te komen kijken. Op zijn eigen, slome manier kwam hij de woonkamer binnen gewandeld en wist enkel uit te brengen: “Oh”. Na wat porren wist ik hem toch te overhalen om zijn fototoestel te nemen en wat plaatjes te schieten. Wat een mooie beelden!
Je moet dus niet de halve wereld rond reizen om omver geblazen te worden door de natuurpracht. Ook door, letterlijk, uit je raam te kijken, kan je wel eens verrast worden.
Vorige week kregen we twee interessante reisboeken te leen van de broer van Jeroen.
Ideaal leesvoer dus om nieuwe reisinspiratie op te doen! In het eerste boek droomde ik al meteen helemaal weg bij de beschrijving van de Iditarod Trail in Alaska. Een trail van meer dan 1600km die je naar de rand de beschaving brengt. Nu is de trail vooral gekend van de hondenslederace die er ieder jaar plaats vindt.
In de lijst van 23 Classic Hikes bleef ik wederom plakken bij Patagonië. Ik heb het al dikwijls op tafel gelegd als mogelijke bestemming voor onze volgende reis, maar voorlopig is het lot ons nog niet gunstig gezind. Maar ooit, en liever vroeger dan later, sta ik in de schaduw van de Cerro Torre en de Cerro Fitz Roy om mijn reizigershart volledig uit te storten. Argentinië wees gewaarschuwd!
Zaterdagavond kwam mijn zusje en mijn mama langs voor een etentje en een gezellige babbel. Het leek wel eeuwen geleden dat Jeroen en ik nog eens een normale avond hadden in ons appartementje!
We kletsten de hele avond bij en sloten het bezoekje af met verrassingsspel van het zusje. Op een weggeefbeurs had ze het curieuze bordspel ‘Babuschka’ weten te bemachtigen. Het is een vreemde combinatie van dammen en Raad je Plaatje en gewoonweg superleuk! 🙂
Je kan het met ofwel twee of met z’n vieren spelen. Mijn zusje en ik besloten het echter uit te vechten in een regelrecht duel. En dankzij mijn geweldig spelzicht kreeg ik uiteraard een zware nederlaag te slikken! 😉 Ach ja, de week was zo toch op een schitterende apotheose geëindigd.
Zo, de batterijen zijn weer opgeladen voor wat een spannende volgende week belooft te worden. Volgende week vertel ik jullie meer. Vergeet zelf ook niet te genieten van de komende dagen!
Comments
8 CommentsJessica
sep 21, 2015Haha geniaal dat verhaal over die schoenen! Als freelancer bepaal ik (bijna) iedere dag mn eigen dresscode. Tenzij ik naar een opdrachtgever moet blijf ik meestal lekker in mn pyjama/chillkleren thuis werken.:)
Marijke
sep 22, 2015Ja haha, het was inderdaad wel hilarisch (al denk ik dat de meesten het gewoon niet zagen) 😉 Maar ik vond het eigenlijk wel bevrijdend om in mijn wandelschoenen te werken. Zo comfortabel 😉 Ik denk dat ik het ook wel zou weten als ik thuis zou werken, lijkt me heerlijk om in pyjama en chillkleren te werken 😉
De Wandelgek
sep 21, 2015Ha leuk! Ben ook nog een bordspellenmens vooral op de koude winteravonden. Grappig schoenenverhaal en de belgische taal is zoveel leuker dan het nederlands. Kuisvrouw ga ik onthouden 😉 Prachtige luchten (lijkt Japan wel 🙂
Marijke
sep 22, 2015Hahahaha, hier moest ik zo om lachen. Kuisvrouw is voor ons het normaalste woord van de wereld, dus ik had helemaal niet door dat het vreemd overkwam voor Nederlanders 😉
Ik ben ook gek op bordspellen! Ken je agricola? Is mijn favoriete spel!
Kirsten | Travelaar.nl
sep 21, 2015Wat een prachtige plaatjes van de zonsondergang! Niet te geloven dat Jeroen niet meteen enthousiast werd 😉
Marijke
sep 22, 2015Ja, niet te geloven hé?! 😉 Ik moest echt aandringen voordat hij zijn fototoestel ging halen… tsss 😉
Sandra
sep 21, 2015Haha die schoenen! En met zulke uitzichten is het ideaal om zelf ook het een en ander te gaan proberen met een camera he haha! Vanwaar de keuze op zondagavond en niet op maandagochtend? (Gewoon nieuwsgierig hoor)!
Marijke
sep 22, 2015Heeft niet echt iets te maken met bezoekerscijfers (want vermoedelijk doet maandagochtend het veel beter qua bezoekers). Het heeft er vooral mee te maken dat ik meteen moet gaan werken na het posten van de blog en eventuele reacties via social media niet meteen kan beantwoorden. Op zondagavond heb ik daar wel de tijd voor en dat vind ik zelf veel leuker. Ik ben ook zo iemand die na het posten van een nieuwe blog vol spanning zit te wachten op de eventuele reacties erop… dus dan kan ik op zondagavond volledig genieten van het moment, haha 🙂