Biogradska Gora NP: wandelparadijs in Montenegro
Tijdens onze Balkanreis heeft niets ons zo verrast als het Nationaal Park Biogradska Gora. Eigenlijk gingen we...
Loch Lomond, het grootste meer van Engeland.
In 2010 vloog ik met enkele neven en nichten richting Glasgow om samen de West Highland Way te tackelen. We trokken ons weinig aan van planning en vertrouwden volledig op onze padvinderstalenten om heelhuids 152km noordelijker te arriveren in Fort William.
Dat wilde zeggen: een volle rugzak met voedsel, drinken, regenkledij (!) en tent. We zouden niets nodig mogen hebben, buiten af en toe het plunderen van een klein dorpswinkeltje. (het zijn Schotten, dus die kijken niet op van een bende hongerige Belgen!)
Maar dat was uiteraard buiten de talrijke pubs gerekend, zoals zal blijken later in deze blog! 😉
Verloren lopen op de West Highland Way kan je moeilijk. Over heel de route is bijna zelfs elk flauw bochtje aangegeven met een duidelijk kenteken. Je kan dus heerlijk doorstappen aan je eigen tempo. En de makkelijk te verkrijgen wandelkaarten (écht in elk dorpje) zijn perfect om op voorhand de rustplaatsen voor de groep aan te duiden.
Let er wel op dat je extra waakzaam bent bij eventuele stopplaatsen die van de route afwijken. Er moet er maar eentje in je groep zijn die nog niet goed wakker is en je hebt een helse achtervolging aan je been. Zo heb ik 10km achter één van mijn nichten moeten aanhollen, omdat die lekker zen het pad bleef volgen in plaats van even een ommetje te maken langs onze afgesproken stopplaats.
De keuze om te wildkamperen langs de West Highland Way bleek een meesterzet te zijn, al zeg ik het zelf. Er is ruimte zat, niemand kijkt er van op, je hebt steeds een gezellig kampvuur en het alternatief is dikwijls een comfortabele hostel die heel het gevoel van ‘into the wild’ verpest. 😉
Er zijn wel twee vervelende neveneffecten mee verbonden. Ten eerste, in Schotland regent het bijna constant. Ook in de zomer. Wij gingen eind juli en in de 10 dagen dat we daar waren, is het welgeteld drie dagen droog en zonnig geweest.
Een tweede minpuntje: de West Highland Way is vergeven van de ‘midges‘. Dat zijn kleine vliegjes die overal op en onder kruipen en kunnen bijten. Dat levert jeukende beten op die je ochtendritueel of je heerlijke avond serieus kunnen verpesten. Gelukkig blijven ze weg tijdens het stappen overdag.
Af en toe valt er net een betalende camping op je weg. Dat wordt nog versterkt door de indeling van de West Highland Way op de wandelmappen. Die verdelen de wandeltocht in 9 stapklare brokken, met op elk eindpunt een hostel of een camping.
De hostels lieten we steeds links liggen. Daarvoor wandelden we een eindje door (of stopten net iets vroeger) om onze tent op te slaan in het bos. Maar de campings zijn niet zo duur, goed onderhouden en bieden een welgekome hete douche als ideaal excuus om toch overstag te gaan.
Ik mag het niet onder stoelen of banken steken. Na een hele dag door magnifieke landschappen te wandelen, de regen in je nek voelen kletsen en stevige klimmetjes die in je kuiten bijten, is er niets verkwikkender dan een stevige pint in een rasechte Schotse pub! 🙂
Aankomen op de West Highland Way met een kilo modder aan je schoenen en 5l water in je nek.
Op je calorieën moet je niet letten. Die stap je er elke dag makkelijk af! Ik leefde 10 dagen op een dieet van ale, Guinness, biefstuk en aardappelen en was op het einde van de tocht nog 4 kg afgevallen.
Om je dagelijks toogbezoek in ere te houden, moet je af en toe een kilometertje van het pad afwijken om een nabij gelegen dorpje in te duiken. Maar dat is amper een bezwaar, omdat je daar meteen ook een buurtwinkel vindt om je etensvoorraad aan te vullen.
Dan zijn er nog enkele zaken die je tijdens je tocht over de West Highland Way zeker niet mag missen!
Comments
7 CommentsMarcella
nov 11, 2014Erg mooie foto’s, ik wil graag de prachtige Schotse natuur ontdekken. Je hebt deze bestemming bij deze weer wat hoger op mijn wishlist geschoven 😉
Marijke
nov 12, 2014Yess, mission accomplished 🙂 Maar ik kan me voorstellen dat jouw lijstje vrij uitgebreid is… althans zo is dat bij mij toch. Dat is het enige nadeel aan reisblogger zijn… je bent op de hoogte van zoveel mooie plaatsen in de wereld en je hebt maar beperkte tijd & budget om te reizen 🙂 Ik krijg het bvb. ook altijd moeilijk als ik jouw blogs over Nieuw-Zeeland lees… dat lijkt me echt prachtig!!!
Bianca
nov 12, 2014Yay voor Schotland! ik was er van de zomer 1 week, we hebben 1 dag regen gehad en dat was op Isle of Sky. Ik kan het zelf ook nog steeds niet geloven, we hadden vollop zon en het was warm! We hebben gezwommen in het prachtige Loch Lomond! W
We hebben op een dag na wildgekampeerd. Veel campings waren vol en we vonden hele mooie plekken aan het meer bijvoorbeeld (de midget waren idd minder fijn). Oban vond ik ook erg mooi! Daar hebben we op het strand geslapen, al was dat wel frisjes.
Toevallig komt mijn blogpost: Schotland favorieten morgen online!
Marijke
nov 12, 2014Hé inderdaad, wat een toeval! Ik kijk er al naar uit om jouw ervaringen morgen te lezen!
Wat een geluk dat je maar 1 dag regen hebt gehad, statistisch gezien is die kans zo klein 🙂 En ook yay voor wildkamperen, dan kom je idd op hele mooie plaatsen terecht! Ik zou het zeker opnieuw doen moest ik nog een keertje gaan!
Michelle | Travel lifestyle.nl
nov 12, 2014Ooh my instant heimwee! Gotta love Scotland 🙂
citytrip
jan 28, 2017Lijkt me een heerlijke natuurwandeling daar – alleen een beetje te toeristisch?
Henry
jun 11, 2017Ben van plan deze toch binnen 3 weken te doen in mijn eentje. Wil ook zoveel mogelijk wildkamperen, aan te raden als je alleen gaat? Moet trouwens alles nog voorbereiden.